ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φτάνοντας στα 30 ήρθε επιτέλους ένα μικρό παραθυράκι ελπίδας για κάτι λίγο καλύτερο στην ζωή μου Αυτό που ονειρευόμουν από παιδάκι να εξελιγχθω σαν άνθρωπος ,να μπορώ εγώ να ορίζω την ζωή μου και όχι να ανέχομαι άτομα και καταστάσεις που δεν με άφηναν ούτε να ηρεμήσω. Κουράστηκα να ανέχομαι την κακοποίηση και την βία .Μετά με αδρανοποιησε ενα πρόβλημα υγείας που σωματικά με παρέλυε όποτε εκεί έφτασα ακόμα πιο κάτω .Σήμερα δόξα το Θεό είμαι σε καλύτερη κατάσταση ενω ειχα παραιτηθει αρχισα να πιστεύω ότι ίσως μου αξίζει κάτι καλύτερο από πόνο και ξεσπάσματα νοσηρων ανθρώπων.Ακόμη και μια σχέση που έχω μου λέει ότι είναι αργά για μένα και ότι έχουν περάσει τα χρόνια για να διεκδικήσω τα όνειρα μου, μα πως θα μπορούσα να τό κάνω νωρίτερα εφόσον εγω πάλευα κυριολεκτικά για να είμαι ζωντανή ;Ήδη με είχαν ξεγράψει και οι γιατροί και εγώ πολλές φορές απορώ πως ζω .Μα όντως είναι τόσο αργα;Είμαι παράλογη και πάω να βγάλω απωθημένα όπως μου λέει η σχέση μου;