Σου προτείνω να προσπαθήσεις αρχικά να "πιεσεις" ο ίδιος τον εαυτό σου να βγει από το καβούκι του ακόμα κι αν νιώθεις πως αυτό δεν είναι για σένα. Γράψου σε μια εθελοντική οργάνωση, παρακολουθησε κάποια σεμινάρια για να εξειδικευτεις σε κάτι, γράψου σε μια ιδιωτική σχολή αν έχεις την ανάλογη οικονομική δυνατότητα, ψάξε για δουλειά αντιμετωπίζοντας την αναζήτηση της σαν καθημερινή οχταωρη απασχόληση. Ασχολήσου με τον εαυτό σου, με το σώμα σου και το μυαλό πηγαίνοντας στο θέατρο, τον κινηματογραφο, το γυμναστήριο. Όλα αυτά θα βελτιώσουν την κοινωνικότητα και τη διάθεση σου γιατί θα νιώσεις χρήσιμος και ικανός. Αν πάλι πιεστεις πολυ και δεν σε βοηθήσει τίποτα από αυτά επισκεψου ειδικό. Μην παραιτηθείς όμως αμέσως από την προσπάθεια!!!Καλή επιτυχια
29.6.2016 | 13:22
προσωπικο αδιέξοδο
Πάντα ήμουν κλειστός και ντροπαλός άνθρωπος χωρίς θάρρος.Δεν είχα ποτε πολλούς φίλους,δυσκολεύουν να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους και ακόμα και τώρα στα 22 δεν έχω φίλους.έχω σχέση αλλα δε μου φτάνει μόνο αυτό..το προβλημα είναι καθαρά και μόνο δικό μου.Δε σπουδαζω ούτε δουλεύω.Δεν έχω διάθεση και όρεξη να ασχοληθώ με τίποτα.είμαι σχεδόν όλες τις μέρες τις εβδομάδας μες το σπίτι..δε κάνω τη φυσιολογική ζωή που κάνουν οι άλλοι άνθρωποι στην ηλικία μου.θέλω πολύ να πάω σε ψυχολόγο..δες χαίρομαι και δεν ενθουσιάζομαι με τίποτα..ουτε καν και με τη σχέση που διατηρώ εδώ και 8 μήνες..ειναι εξ αποστάσεως,τι να την κάνω και αυτη.θα ήθελα τη συμβουλή σας
2
