20.8.2015 | 20:38
το προσωπο 30
30 χτυποι ακουστηκαν. αν και με ακριβη αποσταση μεταξυ τους οι τελευταιοι δεκα φανηκαν πολυ πιο κοντα ο ενας με τον αλλον. Η σκεψη μου σταζει απο τα ματια μου και αρχιζω να πνιγομαι μιας και δεν υπαρχει ανωση. αν και υπαρχει η αναμνηση τησ ζεστασιας σου σε αυτο το μαυρο περιβαλλον ολοι γιναν ενας και ο ενας με κυνηγαει για καποιο λογο.πλεον φοβαμαι τον κοσμο γυρω μου. φοβαμαι τα συναισθηματα. φοβαμαι τισ φωνες, φοβαμαι τα αγγιγματα.στο ονειρο μου βλεπω οτι αυτον τον ΕΝΑΝ τον πνιγω πεθαινει με ενα χαμογελο το οποιο σιχαινομαι και απεχθανομαι τοσο πολυ που οταν ξυπναω θελω να γδαρω την ψυχη μου εξω απο το απαισιο δερματινο κουφαρι που την περιβαλλει.περιμενω και ο δεν υπαρχει αλλοσ χτυπος...τα παντα σταματησαν στο 30.κοιταω γυρω μου και βλεπω 30 προσωπα να πανε να γαμηθουνε.
