ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλοι μου χρόνια πολλά. Εχω απευθυνθεί ξανά εδώ κι έχω αναφέρει τη σχέση μου αυτή πάντοτε προβληματισμένη. Ζω στο εξωτερικό κι εκείνος εδώ. Είμαστε μαζί 3 και κάτι χρόνια. Εχουμε πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας (μεγαλύτερος εκείνος). Εγώ σπουδάζω έξω και θέλω να προσπαθήσω τελειώνοντας να βρω δουλειά εκεί. Εκείνος εργάζεται εδώ, έχει καλή μόνιμη δουλειά και υποχρεώσεις που δεν του επιτρέπουν να φύγει. Εγώ δεν έχω τίποτα και πρέπει να παλέψω. Λόγω της απόστασης και της διαφορας φάσης στη ζωή μας η σχέση μας είχε γίνει τοξική με skype ως το πρωί και κλάματα. Με πίεζε πολύ αυτή η κατάσταση και πολλές φορές προσπάθησα να το λήξω αλλά πάντα κατάφερνε να με γυρίσει. Αυτή τη φορά όμως τα πήγα καλύτερα. Μίλησα πιο ξεκάθαρα για ο,τι με πονούσε και κατάφερα να κρατήσω την απόφασή μου. Γνώρισα κι ένα άλλο άτομο και κοιμήθηκα κάποιες φορές μαζι του. Ομως ο πρώην επικοινωνεί ακόμα μαζί μου και κάποιες φορές φέρεται σαν να είμαστε μαζί. Εγώ τον αγαπώ τόσο που δεν μπορώ να του θυμώσω και παρασύρομαι στις απαιτήσεις του: να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, να στείλουμε για καληνύχτα, να με δει στις γιορτές. Ωστόσο αισθάνομαι ενοχικά συνέχεια. Ενώ προσπαθώ να προχωρήσω με νέες γνωριμίες του το κρύβω για να μην πληγωθεί. Αισθάνομαι την αγάπη του σαν "βυθισμένες αγκυρες στο κορμί μου". Πολλές φορές θέλω να πιστεύω άθελά του με εκβιάζει ψυχολογικά δείχνοντάς μου πόσο δυστυχισμένος είναι λόγω της μοναξιάς του. Αισθάνομαι παγιδευμένη και δεν μπορώ να μιλήσω με φίλους γιατί πρώτον δεν έχω άτομα τόσο κοντά μου πλέον και δεύτερον γιατί όλοι με συμβουλεύουν απλά να χωρίσω κι εγώ ακόμα σέρνομαι. Ευχαριστώ όποιον μπήκε και στον κόπο να διαβάσει το μακροσκελές κείμενό μου και όποιον θελήσει να μου πει τις σκέψεις του. Καλές γιορτές σε όλους