ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ηθελα ενα πραγμα : Καλους Φιλους. φιλους εμπιστους,ειλικρινεις, που θα με αγαπουν και θα με νοιαζονται οσο κ εγω. ουτε μεγαλους ερωτες και παθη, ουτε τρελες επιτυχιες στα αγορια. ηθελα μονο καλους φιλους, για αυτο κ συνηθιζα να απορριπτω οσους με πλησιαζαν. ειχα το διαβασμα και τους φιλους μου να ομορφαινουν τη ζωη μου.φτανω λοιποιν στα 20, κ συνειδητοποιω οτι οι φιλοι μου ειναι εκει για μενα μονο οταν δεν εχουν σχεση ή οταν δεν μπορουν να συναντησουν το ετερον ημισυ. το οποιο ετερον ημισυ συνηθως διαρκει απο εναν μηνα εως ενα χρονο.κ νιωθω τοσο μεγαλος μαλακας που θυσιασα τοσες ωρες απο τη ζωη μου ακουγοντας τα προβληματα τους κ τις ανησυχιες τους, ενω αυτοι ζουν κ αναπνεουν μονο για την εκαστοτε καψουρα τους.κ εγω μπακουρι...γιατι ετσι συμβαινει...οταν εσυ γυρνας την πλατη στην αγαπη μετα στη γυρνα κ αυτη.αλλα θα γυρισει ο τροχος, δε θα γυρισει;;;