ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δυσκολεύομαι να αφήσω την πρώτη μου αγαπή, γιατί μου έχει καρφωθεί η ιδέα, ότι δεν θα ξανανιώσω ποτέ έτσι. Ήμουν τόσο αθώα όταν τα φτιάξαμε... Δεν ήξερα τίποτα για τα αγορια. Ηταν όλο τόσο μαγικό... Οι πεταλούδες στο στομάχι, η ανατριχίλα, ο ενθουσιασμός, η τρέλα... Όλα αυτα! Χωρίς να έχω πληγωθεί ποτέ, δεν φοβομουν τίποτα και το εζησα στο επακρο. Ήταν κατι πάνω από εμένα που σε καμία περίπτωση δεν το έλεγχα και αυτή ήταν η μαγεία. Πλέον ξέρω αρκετά πάραπανω πραγματα και όλο αυτο το εντελώς ''καινουριο'' δεν νομίζω να το ξαναζήσω. Ακόμη, επειδή δεν έχω μετρο συγκρισης, δεν ξέρω αν όντως πρέπει να τον αφήσω . Δεν ξερω αν εχω δικιο ή αν ειμαι υπερβολικη, και ενδομυχα φοβαμαι ότι όλοι θα είναι όπως αυτός . Ακουω από ατομα μεγαλυτερα να λενε, αντε μία το πολύ με δύο φορές ερωτευεσαι. Η ότι όλους θα τους συγκρινω μαζι του αναποφευκτα. Νιώθω πολύ μπερδεμένη. Δεν ξέρω τι μου γινεται...