ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τις γυναικες δεν εχω μεγαλη πειρα . Ειμαι 33 με δυο σχεσεις πολυ μικρες στη ζωη μου και μερικες ευκαιριακες .Ειμαι αρκετα χρονια μονος μου , μεχρι που πριν κανα μηνα γνωρισα τη πιο γλυκια , ομορφη υπαρξη που εχω δει , ενιωσα κατι που δεν το εχω ξανανιωσει . Ισως αυτο να ειναι ερωτας . Μου αρεσουν τα παντα πανω της , το γελιο της , ο τροπος μου μιλαει , το χιουμορ της , τα χερια της (μαλλον την πατησα για τα καλα) .Της προτεινα να βγουμε και δεχτηκε . Στα πρωτα ραντεβου ολα πηγαν καλα και εγω και αυτη συνεχεια γελαγαμε και ενιωσα οτι υπηρχε χημεια μεταξυ μας . Μετα απο μερικα ραντεβου και ενω νομιζα οτι βρηκα τον ανθρωπο της ζωης μου και πρεπει να μπω στο ψητο η κοπελα αλλαξε σταση και δεν ηθελε να με δει καθολου χωρις κανενα λογο. Αρχισε να με αποφευγει πολυ ευγενικα μεχρι που δεν μου απανταει στο τηλεφωνο . Δεν εχω κοιμηθρει καθολου απο τοτε γιατι δεν μου δινει μια εξηγηση ξεκαθαρη . Αν ειπα κατι που δεν επρεπε , αν δεν της αρεσω , αν βλεπει καποιον αλλο , τιποτα . Τι να κανω;