ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή σήμερα το μυαλό μου είναι κολλημένο εκεί και το έχω υπεραναλύσει με τις φίλες μου, σκέφτηκα να πάρω και κάποια πιο αντικειμενική γνώμη. Βγήκαμε προχθές ραντεβού, μετά από καιρό που μου το ζητούσε. Αυτός 30, εγώ λίγο μικρότερη. Όλα κύλησαν πολύ όμορφα, υπήρχε επικοινωνία και ενδιαφέρον και περάσαμε πολλές ώρες μαζί. Χαιρετηθήκαμε με ένα πολύ παθιασμένο φιλί, με δική του πρωτοβουλία και λέγοντας μου πως ελπίζει να τα ξαναπούμε σύντομα. Το θέμα είναι άλλο όμως. Το θέμα είναι η εικόνα που δείχνω στους άλλους. Είμαι αρκετά δυναμική, ανεξάρτητη και αυταρχική. Όταν βγαίνω με κάποιον, μάλλον από άμυνα, προσπαθώ να δείξω ακόμα πιο δυναμική με αποτέλεσμα να τους τρομάζω. Λέω ατάκες τύπου ''δεν θέλω πολλά πολλά'' και αφήνω να εννοηθεί πως είμαι αυτόνομη και όχι πολύ υπέρ των ασφυκτικών δεσμεύσεων. Δεν ξέρω γιατί το κάνω. Εν μέρει ισχύει,όχι όμως απόλυτα. Απλά θέλω να δείχνω πολύ δυναμική και όχι κοριτσάκι. Ο εν λόγω τύπος λοιπόν, ενώ έδειξε οτι ενδιαφέρεται πολύ και υπήρξε χημεία, είναι άφαντος 2 μέρες τώρα. Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά δεν γουστάρει και τόσο(έδειξε ξεκάθαρα το αντίθετο), μήπως το κάνει επίτηδες(τα γνωστά κόλπα), ή μήπως τρόμαξε και ίσως περιμένει κάτι από εμένα. Δεν παραμυθιάζομαι όπως πιθανόν να σκέφτεστε, ίσα ίσα που πιστεύω πως ο,τι κι αν έχει συμβεί, αν γουστάρει ένας άντρας, θα βρει τον τρόπο. Εσείς τί λέτε?