ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω 4 χρόνια ψυχοθεραπεία(ψυχανάλυση).Διαπίστωσα ότι μου ταίριαξε γιατί έχω κάνει προόδους σε κπ τομείς της ζωής μου,μου το έχουν πει κ στον περίγυρό μου αλλά για τόσα χρόνια ανέμενα κάτι περισσότερο. Υπάρχουν βασικά θέματα που ακόμα δεν τα έχουμε αγγίξει με τη ψυχολόγο και αισθάνομαι ότι δε δέχομαι ουσιαστική βοήθεια. Δεν περιμένω βέβαια να με πάρει από το χεράκι κ να μου πει τί να κάνω, αλλά έχουμε ξεψαχνίσει το παρελθόν, έχουμε δει τί φταίει, λόγω της κατανόησης αυτής έχω προχωρήσει αλλά πιο πρακτικα έχω διάφορες φοβίες που ακόμα δε μπορώ να τις αντιμετωπίσω. Η αλήθεια είναι ότι η ψυχαάλυση βέβαια σου δείχνει το ''γιατί'' και όχι το ''πώς''. Επειδή με έχει πιάσει μια απάθεια και βλέπω την ειδικό να με γυρίζει συνέχεια γύρω από τα ίδια χθες για πρώτη φορά δεν πήγα στο ραντεβού και δεν την πήρα τηλέφωνο να την ειδοποιήσω. Αισθάνθηκα έναν θυμό μαζί της γιατί τις προάλλες μου έλεγε πράγματα του τύπου ''Βλέπω πως τελευταία δυσκολεύεσαι ακόμα και να έρθεις εδώ''(μένω μακριά και κάνω κπ ώρες),δεν μου το είχε πεί ούτε όταν είχα πρωτοπάει και όντως ήμουν χάλια και δεν είχα αντοχές για τίποτα.Σαν να είμαι σε τόσο κακή κατάσταση που δεν αντέχω ούτε αυτό. Και εχθες δεν πήγα, δεν το σχεδιασα, μου βγήκε πολύ αυθόρμητα όλο αυτό.Δε με ξαναπήρε πίσω αρχικά και χάρηκα, σκέφτηκα''θα την πάρω εγώ όταν νιώσω έτοιμη, όταν θέλω να ξαναμιλήσω''είχα θυμώσει γτ τελευταία με κάνει και νιώθω ανίκανη, βλέπει ότι με απασχολούν άλλα πράγματα και με πάει στα παλιά, είμαι σε νέα φάση στη ζωή μου και δεν το βλέπει.Τελικά τηεφώνησε, ακουγόταν ενοχλημένη γτ ήταν μισοάρρωστη αλλά πήγε στο γραφείο να με δει. Εγώ δεν το ήξερα ότι ήταν άρρωστη, εκτός αυτού εδώ και μήνες μου αλλάζει συχνά τις ώρες του ραντεβού(είμαι άνεργη τώρα γι'αυτό αλλάζει εμένα) και το ίδιο έκανε και χθές.Με ρωτούσε τί συμβαίνει και της είπα ότι δε λέγεται από το τηλέφωνο, ότι με έχει πιάσει μια απάθεια, ότι δεν μπορούσα να πάω και μου είπε λίγο ειρωνικά''Νομίζεις ότι μόνη σου θα τη διώξεις αυτή την απάθεια;''.Δε μου άρεσε. Εγώ ξέρω ότι ο θεραπευτής πρέπει από ένα σημείο και μετά να γίνεται όσο λιγότερο απαραίτητος μπορεί και αυτή σαν να θέλει να εξαρτώμαι από εκείνη, ενώ θα έπρεπε να με ενθαρρυνει για το αντίθετο.Και αν θέλει εν πάσει περιπτώσει να με βοηθήσει να διώξω την απάθεια, ας ακούσει λίγο τί με απασχολεί ΤΩΡΑ, ας μου δώσει μια ιδέα πώς μπορώ να διαχειριστώ τις φοβίες μου γτ μου φαίνονται βουνό και όχι να μου αναμασάει συνέχεια γιατί τις απέκτησα.Αισθανομαι αγκυλωμένη, προσπαθώ να ξεμπλοκάρω μόνητον εαυτό μου και δε μπορώ, αλλά και μαζί της δε ξέρω τί έχει συμβεί.