23.6.2013 | 00:23
Ψάχνοντας (άδικα) παρέα.
Κάπου στα 24 μου, έχοντας τελειώσει με σπουδές και στρατό, επέστρεψα στην κωμόπολη όπου μεγάλωσα. Ένα χρόνο μετά (25), συνεχίζω και δεν έχω παρέες που να με ικανοποιούν.Φταίει το ότι στο ηλικιακό πλαίσιο 18-30 περίπου οι επιλογές μου είναι πολύ περιορισμένες. Οι περισσότεροι σ' αυτή την ηλικία σπουδάζουν, υπηρετούν τη θητεία τους ή απλά έχουν φύγει από εδώ.Είμαι (νομίζω) έξυπνος, κοινωνικός και με πολλά ενδιαφέροντα. Δυστυχώς δεν έχω βρει κανέναν της "συνομοταξίας" μου στην περιοχή. Βολεύομαι αναγκαστικά με πιτσιρικάδες της 3ης λυκείου και παλιούς συμμαθητές, που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι το Στοίχημα. Δε λέω, καλά παιδιά, αλλά επικοινωνία μηδέν.Παρόμοια η κατάσταση και στον αισθηματικό τομέα, τίποτα άξιο λόγου. Θα μπορούσα, υποθέτω, να ορμήξω στις 17χρονες, αλλά από τη μία ρε αδερφέ δε μου πάει η καρδιά, από την άλλη δεν νομίζω να μπορεί να με γεμίσει μια πιτσιρίκα - λογικό.Κι έτσι κάθομαι εδώ Σάββατο βράδυ και χαζολογάω στο ίντερνετ... τράτζικ...