10.8.2014 | 01:09
Ψάχνοντας για την χαμένη δύναμη
Σκόρπιες λέξεις κυνηγάνε το μυαλό μου και δεν μπορώ να τους πω στοπ, όπως δεν μπορώ να πω στοπ στα προβλήματα που συνεχώς μου εμφανίζονται.Κάθε μέρα προσπαθώ να κοροιδέψω τον εαυτό μου ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσω και ότι κάποια πράγματα θα έχουν βελτιωθεί, ότι ο άνθρωπος θα βελτιωθεί, θα αλλάξει.Προσπαθώ συνεχώς να δείξω ότι είμαι ένας ανεξάρτητος άνθρωπος που δεν έχω κανέναν ανάγκη. Δεν χρειάζομαι αγκαλιές για παρηγοριά. Δεν χρειάζομαι συναίσθημα για να νοιώσω καλά με τον εαυτό μου, με τη ζωή, με τα πάντα. Και αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να κοροιδέψει τον εαυτό και να πει "εγώ δεν έχω ανάγκη από τίποτα, ζω για τον εαυτό μου χωρίς να σημαίνει ότι γίνομαι εγωιστής".Υπήρχε κάποια περίοδος της ζωής μου που είχα γνωρίσει τους λάθους ανθρώπους και συνεχίζω να τους συναντάω στο δρόμο μοθ, είχα μείνει εντελώς μόνος, κλεισμένος μέσα μου, φοβούμενος μην ανακαλύψει κανείς το πραμγατικό μου πρόσωπο. Δίνοντας κάθε μέρα από μια μάχη, πολεμώντας τα συναισθήματα μου κατάφερα να έρθω πιο κοντά σε εμένα, επιτέλουν να με αγαπώ, χωρίς να με νοιάζει αν η ζωής θα με δει χωρίς φιλους, χωρίς έναν έρωτα.Τα προβλήματα όμως είναι προβλήματα και με πληγώνουν βαθιά και εγώ προσπαθώ να το παίξω πολεμιστής ότι όλα θα πάνε καλά, καθώς πρέπει να στηρίξω συναισθηματικά τους δικούς μου ανθρώπους. Με χρειάζονται και αν πάει κάτι στραβά θα κατηγορώ τον εαυτό μου, όπως και το γεγονός ότι απομακρύνομαι από το όνειρο μου.Πραγματικά όμως οι καταστάσεις που επιβιώνει ο καθένας από εμάς με την οικογένεια του, τον εαυτό του με τα πάντα πως μπορεί να μην επηρεαστεί από τις καταστάσεις και να γίνει πιο δυνατός από ποτέ; Πως μπορεί να σταματήσει αυτό το συνεχόμενο φόβο και πόνο που συνεχώς του προκαλεί η οποιαδήποτε κατάσταση;Κάπως έτσι αισθάνομαι.Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα και εγώ θα πρέπει να αντιμετωπίσω ένα πρόβλημα, σκεφτόμενος ότι αυτή τη στιγμή άνθρωποι από κοινωνίες που έχουν παραμείνει πίσω στο παρελθόν φοβούνται για το αν υπάρχει παρόν, που αναζητούν μόνο μια αγάπη και μια ελευθερία και εγώ που βρίσκομαι σε μια άλλη κοινωνία σκέφτομαι πως θα ενεργήσω.Ίσως σκεφτόμενος τα προβλήματα που υπάρχουν στη ζωή να παίρνω δύναμη και να λέω στον εαυτό μου "δεν μπορείς να ορίσεις τι είναι σοβαρό ή όχι, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε να δίνεις συνεχώς μια μάχη" ίσως αυτό να είναι και το πιο σημαντικό για να κοιτάξω κατάματα την πικρή ομορφιά της ζωής.