ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να χρησιμοποιώ το διαδίκτυο, στο μακρινό 2003 ή 2004, όταν ακόμα πήγαινα δημοτικό (28 είμαι). Όλοι είχαν κατενθουσιαστεί τόσο πολύ, μπορούσες να βρεις οποιαδήποτε πληροφορία για ό,τι ήθελες (ακόμα και αν μη σου χρησίμευε κάπου ή και αν δεν σου έλυνε κάποια προσωπική απορία ή περιέργεια, απλά επειδή μπορούσες) και να συνομιλήσεις με άτομα σε χώρες που το πιο πιθανό να μην επισκεφτείς ποτέ (και αν κάποτε όντως πας στην Βραζιλία, στην Αφρική ή στην Κίνα, θα είσαι πάντα ο τουρίστας με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν θα είναι ποτέ το ίδιο με την προδιαδικτυακή εποχή που ό,τι συζήτηση έκανες ήταν από κοντά και ΑΝ βρεις άτομο να θέλει να σου μιλήσει, ΑΝ δε θέλει απλά βα σου πει ψέμματα για άμεσο/έμμεσο όφελος, και πολλά "αν" ακόμα) και να ακούσεις/δεις όλη την μουσική και όλες τις ταινίες του κόσμου ολόκληρου, ένας νέος ορίζοντας από κάθε άποψη, χωρίς καν να κάνω λόγο για όλη την ερωτική πτυχή του όλου πράματος που άρχισες πλέον να μαθαίνεις πράματα και χωρίς την άβολη συζήτηση με τους γονείς σου περί "τι είναι το σεξ" αλλά και ανακαλύπτοντας χίλια δυό άλλα που ποτέ και κανένας γονιός (ακόμα και ο πιο προοδευτικός και απελευθερωμένος σαν νοοτροπία) δε θα στα μάθαινε. Μιλάω για 2003-2004 επειδή τότε άρχισα να το χρησιμοποιώ εγώ, υπήρχε από πιο πριν στην Ελλάδα αλλά απ'ότι κατάλαβα ήταν κυρίως IRC και BBS chat δωμάτια. Όταν άρχισα να το χρησιμοποιώ εγώ είχαμε περάσει την φάση της "ανακάλυψης της φωτιάς" και είχαν ήδη καθιερωθεί τα πασίγνωστα social, Hi5, MySpace αλλά και διάφορα άλλα πολύ πριν από Fb και insta. Πρόσφατα επισκέφτηκα μία γνωστή ιστοσελίδα που έχει το αρχείο (κάτι σαν μουσειακό έκθεμα για μελέτη από τις γενιές του μέλλοντος που ποτέ δε θα τα γνωρίσουν όλα αυτά και απλά για λόγους νοσταλγίας των παλιών χρηστών) των ιστοσελίδων αυτών πως ήταν τότε και θυμήθηκα εμένα στα 12 μου να τα χρησιμοποιώ μανιωδώς. Όλο μου το γυμνάσιο το πέρασα με ψηφιακή παρέα και φίλους μιας και δεχόμουν μπούλινγκ οπότε δε μπορώ παρά να βρίσκω παρηγοριά στην ύπαρξη αυτής της εναλλακτκής κοινωνικής πλατφόρμας, αν ήμουν έφηβος στα '90s πριν το διαδίκτυο θα καταδικαζόμουν σε μοναξιά ενώ τώρα (όταν ήμουν έφηβος δηλαδή) είχα τόσα πράματα να κάνω. Όλα όμως άλλαξαν εκεί κάπου το 2009-2010 με τα smartphones που μπορούσαν να συνδεθούν στο διαδίκτυο. Νομίζω εκεί ήρθε το τέλος. Μέχρι το γυμνάσιο δεν είχε κανένα παιδί κινητό smartphone (είχαν κινητά με κουμπιά, κυρίως Sony Ericson με mp3, μερικά είχαν ακόμα εκείνα τα Motorola και Nokia που άνοιγαν και έκλειναν) και ξαφνικά πηγαίνω λύκειο το 2010 και ήταν ήδη της μόδας τα smartphones. Μέχρι τότε ο κόσμος ήταν ισόμορφα κατανεμημένος σε ψηφιακή και αληθινή ζωή. Ήσουν σπίτι σου με τον υπολογιστή σου και ήξερες ότι όταν θα έβγαινες δε θα είχες πρόσβαση στο διαδίκτυο και σε καμία υπηρεσία ή ψυχαγωγία που αυτό πρόσφερε, μπορούσες να ήσουν παιδί, να ζεις σαν παιδί, να παίζεις μπάλα ή οτιδήποτε. Από το 2010 και μετά όλα πλέον διαταράχτηκαν και όπου και αν βρισκόσουν είχες με το smartphone σου την δυνατότητα να συνδεθείς ξανά. Δεν υπήρχε πλέον διαχωρισμός σε ψηφιακή και αληθινή ζωή, ήταν ένα και το αυτό και τα αποτελέσματα αυτής της μόδας του 2010 τα βλέπετε περίτρανα σήμερα, 1μιση δεκαετία μετά όπου όλοι είναι σαν τα ζόμπι με τα κινητά τους, κάτι που εγώ πρωτοξεκίνησα να το παρατηρώ από το 2010 και μετά. Δυστυχώς έχουμε εθιστεί τόσο πολύ (σχεδόν) όλοι μας σε αυτό το lifestyle του να είσαι συνεχώς διαθέσιμος και συνέχεια να επιζητάς να είσαι updated για οτιδήποτε νέο κυκλοφορεί, ππυ δε καταλαβαίνουμε καν τον ψυχολογικό εθισμό του όλου πράματος. Έζησα σε έναν αναλογικό κόσμο, μεγάλωσα παίζοντας μπάλα και κρυφτό και κυνηγητό με τα άλλα παιδιά και μετά ανακάλυψα τον ψηφιακό κόσμο οπότε έχω μέτρο σύγκρισης και είμαι μόλις 28, δηλαδή αναρωτιέμαι πόσο μέτρο σύγκρισης και πόσο πιο σφαιρικά το βλέπουν άτομα στην 4η και 5η δεκαετία της ζωής τους που πρόλαβαν και ζωή όχι μόνο προδιαδικτυακή αλλά και προκομπιουτεριστική. Τα νέα παιδιά, κάτω των 20, μεγάλωσαν με smartphones οπότε η ζωή τους έχει έμφυτα αυτήν την ένωση ψηφιακής-αληθινής ζωής και δυστυχώς δε θα γνωρίσουν (ούτε θα καταλάβουν) ποτέ πως ήταν ο κόσμος πριν από όλα αυτά που θεωρούν ως δεδομένα και αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού τους. Βέβαια, κανείς δε μπορεί να μπει εμπόδιο στη τεχνολογία και στη πρόοδο, είναι μάταιο και ανώφελο, σαν να προσπαθείς να διακόψεις την ροή ενός ποταμού ενώ βρίσκεται λίγο πριν τον καταρράκτη. Η ορμή του γίγνεσθαι δε θα σε αφήσει ποτέ ανεπηρέαστο από το "καινούριο" και από την "μόδα".. Απλά πιστέυω πως σε σχέση με το 2005-2010 έχουμε γίνει αγνώριστοι και κάτι το οποίο το είχαμε κυριολεκτικά σαν παιχνιδάκι και παίζαμε μαζί του σαν τα μικρά παιδιά, πλέον έχουμε τη γνώση της δύναμής του και εκούσια επιλέγουμε αυτό να ελέγχει εμάς και όχι εμείς αυτό...