ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλά άτομα σήμερα νιώθουν χάλια ψυχολογικά. Για πολλους και διαφορετικους λογους. Απλα εγω σε ολο αυτο εχω χαθει. Δεν εχω την παραμικρη αυτοποδοχη και τον παραμικρο αυτοσεβασμο. Δεν εχω δουλεια, δεν μπορω να ζησω με την οικογενεια μου γιατι ως ανθρωποι δεν γνωριζουν τι παει να πει ιδιωτικοτητα χωρου και ζωης, δεν εχω λεφτα, ζω φιλοξενουμενος σε μια φιλη, δεν εχω ερωτικη ζωη γιατι ως ομοφυλοφιλος δεν εχω επιτυχιες σε αλλα γκει ατομα (λογω χαλιας εμφανισης). Εχω χασει το δρομο μου. Τιποτα μα τιποτα δε με κανει χαρουμενο (η λεξη ευτυχια εχει φυγει απο το λεξιλογιο μου). Ουτε καν ερωτικο ενδιαφερον δεν εχω πια. Ειδικα το οτι ειμαι ασχημος, με κανει να νιωθω χαλια. Οταν σε κοιτουν οι ανθρωποι στο δρομο και καταλαβαινεις οτι ειναι γιατι εισαι χοντρος και ασχημος, τοτε πληγωνεσαι οσο τιποτα. Μπορει να ειμαι αχαριστος, να υπαρχουν αλλα χειροτερα. Αλλα γιατι σε καποιους να ερχονται ολα τοσο ευκολα? να εχουν την εμφανιση και την συνακολουθη αυτοπεποιθηση ωστε να πετυχαινουν πραγματα? Και ποσο ευκολο να αποκτησω και εγω αυτοπεποιθηση, οταν το υποβαθρο δε με βοηθα? Και δεν υπαρχει ουσιαστικος τροπος να βελτιωσω την εμφανιση μου? Ποσες και ποσες ωρες δεν περασα κλαιγοντας και κατηγορωντας τον εαυτο.μου?