Πόσο στεναχωριέμαι όταν βλέπω άτομα να είναι πεσμένα ψυχολογικά ....βρε γλυκούλα μου δεν έγινε κάτι πολύ είσαι 27 χρόνων και άνεργη ούτε επειδή μένεις με γονείς γιατί μην νομίζεις και με σχέση κάποιες φορές είναι χειρότερα από όσο νομιζουμε...γενικά προσπάθησε να έχεις αισιοδοξία να ξυπνάς με ένα χαμογελο η ζωή είναι ωραία θέλει απόλαυση και όχι να είμαστε πεσμένοι έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ...όρεξη να υπάρχει και όλα γινονται μεγάλο πράγμα που οι γονείς σου είναι υποστηρικτικοί γιατί αρκετοί λένε πότε θα κάνεις το ένα ποτέ τι άλλο και βάζουν μεγαλύτερη πίεση στα παιδιά ....μπορείς να πας και σε κάποια δραστηριότητα αν το πρόβλημα σου είναι ότι δεν είσαι κοινωνική να γνωρίσεις άτομα και να ανέβεις ψυχολογίκα η ακομα βγαίνε και βόλτες έξω περπάτημα βοηθάει...καλή συνέχεια με χαμόγελο και αισιοδοξία και μην ξανακουσω είμαι μεγάλη 27 χρόνων δεν ζουμε στο μεσαίωνα ...
9.9.2022 | 17:08
Ψυχολογική κατάρρευση!
Είμαι στην χειρότερη ψυχολογική κατάσταση που έχω υπάρξει ποτέ! Είμαι 27 χρόνων και άνεργη εδώ και αρκετό καιρό και μένω με τους γονείς μου! Το θέμα των επαγγελματικών μου πραγματικά με βασανίζει τον τελευταίο καιρό! Δεν μπορώ να εστιάσω πουθενά αλλού! Ψάχνω δουλειά και πάνω στο αντικείμενο που σπούδασα αλλά και γενικά οπουδήποτε αλλού! Επίσης σκέφτομαι να δώσω κατατακτήριες σε μια σχολή που και μου αρέσει φυσικά αλλά και νομίζω πως θα έχει καλύτερες επαγγελματικες προοπτικές από αυτό που τελείωσα ήδη, ξεκίνησα να διαβάζω κιόλας αλλά πραγματικά τελευταία υπάρχουν στιγμές που νομίζω πως δεν έχω την δύναμη ούτε από το κρεβάτι να σηκωθώ! Νιώθω ότι καταρρέω σιγά σιγά! Επίσης σκέφτομαι πρώτα την αποτυχία και μετά μήπως είναι πολύ αργά για εμένα κάτι τέτοιο! Για σχέση φυσικά ούτε λόγος, και δεν προέκυψε κάτι τελευταία αλλά και στην κατάσταση που είμαι ούτε και θέλω εγώ η ίδια! Νιώθω άχρηστη, δεν υπάρχει κίνητρο για εμένα πια. Αναπολώ τις μέρες που ξυπνούσα τα ξημερώματα, ντυνόμουν ωραία και πήγαινα στην δουλειά μου, σε μια δουλειά που μου άρεσε κιόλας που είναι πολύ βασικό! Ζηλεύω όταν βλέπω νέα κορίτσια να κάνουν όσα εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω!
Νομίζω πως η ζωή μου θα είναι πάντα έτσι και θα είμαι αποτυχημένη! Ξέχασα να αναφέρω, πως οι γονείς μου είναι υποστηρικτικοί και δεν με πιέζουν για κάτι! Απλώς θέλω και εγώ να γίνω ανεξάρτητη και γενικά η ζωή μου να είναι αλλιώς! Δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να αντέξω να ζω όπως τώρα! Τίποτα απ'όσα έχω ονειρευτεί δεν έχουν πραγματοποιηθεί.
Αυτή ήταν η δικιά μου εξομολόγηση, ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου!
*Υ.Γ. : Κάποτε ήμουν και εγώ πολύ πιο θετικός άνθρωπος!
4
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [01.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-01/10%2B1_.png?h=22290d2f&itok=T7FDUv5e)
