ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικές μέρες επισκέφτηκα μία πρώην εργοδότριά μου. Έχουμε κρατήσει πολύ καλές σχέσεις χωρίς όμως να βγαίνουμε μαζί κτλ. Έχουμε 15 χρόνια διαφορά. Κάθε φορά που την βλέπω και μιλάμε, αισθάνομαι μία ηρεμία μέσα μου και μερικές φορές της εκφράζω τα εσώψυχα μου, χωρίς όμως να γίνομαι καταθλιπτική ή μίζερη. Ενώ κάποιες φορές, το μετανιώνω και σκέφτομαι πως μήπως δεν θα έπρεπε να της λέω αυτά που λέω. Επιπλέον της είπα ότι σκέφτομαι (εδώ και πάρα πολύ καιρό) το ενδεχόμενο να επισκεφτώ ψυχολόγο. Η αδερφή της είναι ψυχολόγος. Την έχω γνωρίσει αλλά δεν έτυχε ποτέ να μιλήσουμε εκτός από ένα "γεια". Φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος. Η (πρώην) εργοδότριά μου είναι ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστεύομαι και όσα της έχω εκμυστηρευτεί δεν τα γνωρίζει κανένας άλλος. Στο τέλος, της είπα πως αυτά που είπαμε, να παραμείνουν μεταξύ μας. Δεν ξέρω αν έκανα καλά που τα έβγαλα από μέσα μου αλλά εκείνη προσπάθησε να με καθησυχάσει πως την αμέσως επόμενη ώρα θα τα έχει ήδη ξεχάσει όλα και να μην φοβάμαι. Προς το παρόν, για ευνόητους λόγους, δεν θα της αποκαλύψω την ομοφυλοφιλία μου. Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο από όλα, είναι πως μένω σε μία μικρή επαρχία όπου όλοι λίγο-πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Δηλαδή, με φοβίζει το γεγονός ότι σε περίπτωση που επιλέξω την αδερφή της εργοδότριας μου να μου κάνει ψυχοθεραπεία, μήπως τα πει είτε στην αδερφή της είτε σε κάποιον κοινό γνωστό μας (αν και από ότι φαίνεται δεν έχουμε κοινούς). Ξέρω ότι υπάρχει και το ιατρικό απόρρητο αλλά και πάλι αυτό δεν μου λέει κάτι. Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στο ιατρικό απόρρητο; Εσείς τι θα κάνατε στην θέση μου;