ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΙΣ ΔΙΟΠΤΡΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ....καταλαβες φιλη μου ετων 31? Ολα αυτα που εζησες και εσυ φυσικα ξερεις ποσο σε ζορισαν για να υψωσεις αυτο το "τοιχος",για την προστασια της ψυχικης σου ακεραιοτητας φυσικα, συντελουν να εχεις "αλλαξει", το θετικο ολης της υποθεσης ειναι οτι εσυ διαιρωτασε και για μενα αυτο δειχνει πως τιποτα δεν εχει τελειωσει....η ζωη ειναι μπροστα σου και επιλογη δικη σου πως θελεις να την περασεις(αν και μια φωνουλα μεσα μου αυτη τη στιγμη μου φωναζει《δεν συναντησε τον ερωτα ακομα》).Στον φιλο που τα ακουει απο την μανουλα τωρα εχω να του πω καλο κουραγιο!!! (Εγω παντως οταν μου την λεει για κατι που δεν εμαθα να κανω και δεν κανω και κατι για να το αλλαξω γιατι με "παιρνει" ακομα, της θυμιζω αυτο που μου ελεγε,《εγω δεν πονεσα 9 μηνες για να κανω παιδι και να χαλασει τον εαυτο του》και να φανταστεις εχω κανει δυσκολες-βαριες χειρωνακτικες εργασιες σε συγκριση με τις δουλειες του σπιτιου.ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.Στην μικρη-μεγαλη παραπονιαρα εχω να εξομολογηθω αν αυτο την παρηγορει πως διαβαζα τα παντα σχεδον και το καλοκαιρι....ασχετα που δεν απαντουσα.Αυτη η εξομολογηση ειναι καθαρα εξομολογηση και τιποτα παραπανω, προς αποφυγει παρεξηγησεων το γραφω.