ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.8.2014 | 02:24

Ρατσισμός σύνορα και αγάπη

Καλησπέρα σας . Μια ανώνυμη 28 χρονών αναζητά μία ουσιώδης συμβουλή. και πιστεύω απρόσωπα θα έχει πιο ουσιώδη συμβουλή από τα "φίδια" φίλους και συγγενείς. Ζω στην επαρχία και είμαι ευλογημένη που γνώρισα πέρυσι το καλοκαίρι έναν άνθρωπο που μου άλλαξε κάθε πιστεύω μέσα μου. Είναι από Τουρκία . ΝΑι..μισούμε τον Ερντογάν αλλά έζησα με διαστήματα στην τουρκία και νοιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που έστω είχα αυτήν την εμπειρία. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει κάνει το αδύνατο δυνατό να είναι μαζί μου . τις μεγαλύτερες θυσίες της ζωής του για εμένα. Τρία πράγματα μου έμαθε που κανένας άλλος δεν μου πρόσφερε ούτε στο 1%. Αγάπη Αξιοπρέπεια και ΣΕΒΑΣΜΟΣ . Σεβασμό όχι μόνο προς εμού αλλά πρός όλη μου την οικογένεια. Ένα ολόκληρο χρόνο με είχε σαν πριγκίπισσα σαν ένα λουλόυδι που φοβόταν μην χάσω ούτε ένα φύλλο απο τα κλαδάκια μου. Για μένα ήταν κάτι παραπάνω απο σύντροφος φίλος κολλητός τα πάντα! μου πρόσφερε τα πάντα !ΟΧΙ δεν έχω ακούσει ποτέ απο τα χείλη του σε αυτόν το έτος για ότι και αν ζητήσω . και σαν άνθρωπος δεν μου λεχει ζητήσει ούτε ενα ποτήρι νερό! οι γονείς του με είχαν σαν κόρη τους. Σε αυτόν τον χρόνο γνώρισε τους γονείς μου έκανε τα πάντα για μένα και αυτούς. ώσπου φέτος το καλοκαίρι ζήτησε απο τους γονείς μου να γνωριστούν με τους δικούς του διότι ήθελε να προχωρήσει την σχέση μας πιο σοβαρή. εκέι ένοιωσα πραγματικά τον ρατσισμό μέσα απο την ίδια την οικογένειά μου. ένα απλά όχι !! όχι σε αυτόν τον άνθρωπο ο ποιός μου έμαθε πραγματικά τι σημαίνει αγάπη. μετά απο αυτά με έπιασαν οι ανασφάλειες μου. προσπαθήσαμε να κρατήσουμε αυτήν την σχέση αλλά είχα φοβίες ότι θα βρεί άλλη ότι θα με παρατήσει λογω ρατσισμού. εκεί άρχισαν τα κλάματα οι φασαρίες του έριχνα το φτέξιμο για τα πάντα ... και στο τέλος.. κατέληξα εδώ μόνη μπροστά στο λάπτοπ να γράφω ανώνυμα.. το ξέρω ότι δεν θα ξαναβρώ ποτέ τέτοιον άνθρωπο στην ζωή μου . αλλά τώρα τον έχω χάσει. το μόνο που μου ζήτησε ήταν να πάρω μαζί μου μόνο το χαμόγελό μου και να πάω εκεί να ζήσω μαζί του .. τίποτα παραπάνω. πείτε μου τώρα.. εσείς μέχρι που θα φτάνατε ώστε να τον ξανακερδίζατε ξανά τέτοιον άνθρωπο ???
 
 
 
 
Scroll to top icon