ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα απο μια χαζοσυζητηση που ειχα με τους δικους μου ξαναχτυπησαν τα κουδουνακια πως δεν με ξερουν καθολου. Δεν ξερουν τι θελω να κανω στη ζωη μου, τι μου αρεσει γενικα, παρολο που παλιοτερα μιλαγα ολη την ημερα για αυτα μαλλον δεν ακουγαν. Ειναι δυνατον δυο ανθρωποι που μενουν μαζι σου 22 χρονια στο ιδιο σπιτι να μην ξερουν τι στοχους εχεις; Να μην ακουνε οταν μιλας, να μην τους νοιαζει; Ειναι δυνατον να μην ξερουν τι μουσικη ακους ή τι σου αρεσει να τρως; Ή ακομα πιο τραγικο να μην θυμουνται καν το ενα και μοναδικο φαρμακο στο οποιο εισαι αλεργικος, το depon, καλα πως με μεγαλωσατε; Πριν λιγο σαε εκανα θεμα πως δεν σας ενδιαφερει καθολου η γνωμη μου και τα γουστα μου και ενω μιλουσατε πατησατε πανω απο τη φωνη μου για να γελασετε για κατι που ειδατε στην τηλεοραση. Γινεται νομιζετε να τους αγαπησω; Οχι, ποτέ. Συγνωμη.