ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μπορούσα να το γράψω ποιητικά και με πόνο αλλά το θέμα είναι απλό, σιχαμένο αλλα απλό: σε εποχή που δε βρίσκεις δουλειά ουτε αν προσφερθείς να κάνεις 24ωρο γοπινγκ στο παρκινγκ της πιο τελειωμενης επιχείρησης για να μην τους λειπει τπτ, εμένα θέλουν να με προσλαβουν με συντομες διαδικασιες σε οργανισμο του δημοσιου επειδη μισοδουλευω εκει 2 χρόνια και τους αρεσει η δουλεια μ.Δεν ξερω αν κολλαω λόγω των "συντομευμένων διαδικασιών" η λόγω του οτι η γραφειοκρατεια δεν ειναι το πιο χρήσιμο "λειτουργημα" μα εγώ νιώθω ασχημα μήνες τώρα για όποια απόφαση και αν πάρω (δεν ειναι πως περα απο αυτη τη δουλεια υπάρχουν και πολλές ευκαιρίες εκει εξω!!) και ας βρεθουν 1.300.000/2 να μ πουν "εισαι μαλακας? σ αρεσει να πεινας και το σκεφτεσαι?" η "με κατι χωστους σαν και σενα εχουν μεινει απεξω αυτοι που πραγματικα αξιζουν"...Εχει κανεις καμια ιδεα για το αν θα πρεπει να αρκεστω στο λαθος καιρός για πριγκιπες η αν θα πρεπει να πεινασω ψαχνοντας για κατι ουσιωδες??!