ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σχεδόν 2 μήνες Αθήνα. Μένω με το αγόρι μου. Και η μόνη παρέα που έχω είναι το αγόρι μου και οι φίλο του... Δεν έχω φίλους ούτε παρέες. Κάνω προσπάθειες να βρω αλλά στην δουλειά που είμαι τα ωράρια είναι περίεργα και πολλοι δεν μπορούν. Επίσης δεν μου επιτρέπουν τα ωράρια να ασχοληθώ ως ώρας τουλάχιστον με κάτι άλλο πχ να γραφτώ γυμναστήριο ή να ασχοληθώ με κανένα χορό όπως στην πόλη μου... Είμαι συνεχώς γύρω από κόσμο αλλ νοιώθω μόνη. Όχι γιατί δεν μου φτάνει το αγόρι μου ή ότι δεν περνάω καλά με την παρέα του αλλά θέλω ένα κορίτσι ή ενα άνθρωπο από τη δική μου πλευρά, να λέω ότι δεν μπορώ να πω στο αγόρι μου.Νοιώθω συνέχεια σαν κολαουζος και όσες φορές είπα όχι ήταν, όχι γιατί δεν ήθελα να πάω αλλά γιατί σέβομαι ότι μπορεί να θέλει να είναι μόνο με τους φίλους του. Δεν ξέρω αν όλο αυτό κάνει κακό στην σχέση μας ή αν θα γίνει κάτι και θα αλλάξουν όλα στο καλύτερο. Προς το παρών νοιώθω μοναξιά και δεν ξέρω τι να κάνω για αυτό . Σίγουρα θέλω να αλλαξει