11.4.2017 | 00:56
Σ ΑΓΑΠΑΩ!
Σ ευχαριστώ που νοιάζεσαι για μένα. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έχω έναν άνθρωπο δικό μου και είναι τρομερό συναίσθημα, είναι κάτι διαφορετικό από γαλήνη ή ικανοποίηση, είναι συγκίνηση που η ζωή μου έφερε από τόσο νωρίς τον άνθρωπό μου. Αλλά δεν είμαι σίγουρη, γιατί δε με αφήνεις να νιώσω βεβαιότητα και μετά όταν φεύγεις πάλι, ξεχνάω και νιώθω ξανά προδομένη. Θέλω όσο τίποτα στον κόσμο να είσαι εσύ ο άνθρωπός μου. Και όχι επειδή μπορεί να έχεις μια καλύτερη ζωή από τη δική μου αλλά επειδή περάσαμε τόσα μαζί και μερικές φορές μαζί σου, όταν δεν εξαφανίζεσαι, νιώθω ότι κάποιος με προστατεύει. Υπάρχουν στιγμές που πιστεύω ότι μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα κι άλλες, όταν ερχόμαστε έστω και λίγο πιο κοντά, που νιώθω ότι καλύτερα να πέθαινα παρά να πάθαινες κάτι και να χανόσουν από τη ζωή μου. Δε θέλω να πάθεις κάτι. Φοβάμαι. Δεν είμαι εκεί. Δε σου μιλάω να σου λέω να προσέχεις αν οδηγείς να κάνεις τσεκ απ, να ξέρω ότι είσαι καλά. Ίσως θα μπορούσα να σου τα λέω κι έτσι και η σχέση μας να ήταν καλύτερη. Αλλά απομακρύνεσαι και μετά εγώ δεν ξέρω αν μ αγαπάς ακόμη, αν έχεις σκοπό να έρθεις, αν με αγάπησες ποτέ και δε με κορόιδευες.