ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Περίμενα το inbox σου γύρω στις 7. Και ήρθε. Η συνηθισμένη απογευματινή σου ώρα. Παρέκαμψα όσα έλεγες και σε προσφώνησα κατευθείαν με το όνομά σου. Το αληθινό. Όχι αυτό του ψεύτικου προφίλ. Πλάι του, πρόσθεσα ένα "μου" όχι από συνήθεια, ή για να σου έρθει πιο μαλακά το σοκ που σε ανακάλυψα, αλλά γιατί έτσι σε ένιωθα πάντα. Όχι κτήμα ΜΟΥ. Άνθρωπό μου... Έκλεισα την έκπληξή μου σε σένα, μ' ένα " σ' αγαπώ". Λιτό, κοφτό, όπως το ήθελες. Πέρασαν 5 λεπτά, είδα πως το 'χεις διαβάσει και φαντάστηκα όλες τις συσπάσεις που έκανε το πρόσωπό σου. Πώς ξεφύσαγες, πώς ίδρωνες, πώς έπιανες αμήχανα τα μαλλιά σου... Απάντησες μόνο ένα " κι εγώ..." και χάρηκα που για άλλη μια φορά, δεν άντεξες για πολύ τις μάσκες και έγινες ο ειλικρινής άντρας - παιδί που γνώρισα. Αμέσως μετά, χτύπησε το κινητό μου. Εμφανίστηκε το όνομά σου, χαμογέλασα με άγχος και το σήκωσα." Σε μισή ώρα, έρχομαι κάτω απ' το σπίτι σου"Και μετά κάπου μαζί. Ως το πρωί. Ούτε πώς, ούτε γιατί, ούτε ποιος φταίει. Για αύριο, κανείς μας δεν ξέρει. Δεν σβήνουν όσα έγιναν με ένα ψεύτικο προφίλ, ένα τηλ και μια συνάντηση. Αλλά η στιγμή μπορεί να σταθεί μόνη της. Χωρίς εγγυήσεις μέλλοντος. Κι ο εγωισμός, το μόνο που καταφέρνει, είναι να νερώνει τις στιγμές μας.Φιλιά! :)