Αλήθεια σε είδα...https://scontent.fath5-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/79601440_571631210279888_256131581582770176_n.jpg?_nc_cat=110&_nc_ohc=iM-60B5Ab7AAQns-BLQjaxiBvi4vggZrJJ_vJPMOfy2aJyyIdoQ0lo_eg&_nc_ht=scontent.fath5-1.fna&oh=534fe3fc55bb7f5b063cbe75b3d8f8bb&oe=5E85E7A2
10.12.2019 | 17:59
Σ' ένα βιβλιοπωλείο
Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι, σκέφτομαι πόσο διάβασμα με περιμένει και προσπαθώ να το καθυστερήσω. Είμαι πολύ κουρασμένη. Δεν ξέρω τι πρέπει να νιώθω, εάν πρέπει να νιώθω χαρούμενη ή θλιμμένη. Διανύω την καλύτερη φάση της ζωής μου νομίζω από πολλές απόψεις. Πριν λίγο συνειδητοποίησα πως πια είμαι ενταγμένη σε ένα κοινωνικό σύνολο, ίσως για πρώτη φορά, πως έχω παρέες και πια είμαι πολύ πιο δυνατή δίχως φοβίες, όχι τόσες πολλές τουλάχιστον. Έχω δραστηριοποιηθεί πια και ζω με κάθε έννοια.Είπα στους υπόλοιπους πως δεν θα γυρίσω μαζί τους γιατί θέλω να κάνω μια βόλτα μόνη μου και ήρθα σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο. Περιπλανήθηκα για λίγο στους διαδρόμους και τελικά διάλεξα ένα βιβλίο γιατί μου κέντρισε την προσοχή ο τίτλος του "είμαι όσα έχω ξεχάσει". Δεν έχω όρεξη όμως για ανάγνωση σήμερα. Μονάχα αυτός ο τίτλος μου τριβελιζει το μυαλό. Μα εγώ δεν σε έχω ξεχάσει. Στηρίζω το κεφάλι μου στον τοίχο πίσω μου και προσπαθώ να αναλογιστώ πώς είναι και πώς θα είναι η ζωή μου δίχως εσένα, σκεφτομενη ταυτόχρονα πως στα μάτια μου αυτή τη στιγμή είτε θα φαίνεται κάποια ανείπωτη θλίψη είτε κάποια παντελής απάθεια. Δεν ξέρω γιατί έχεις τόση μεγάλη επιρροή επάνω μου, γιατί εσύ, γιατί μόνο εσύ, γιατί εσύ κατάφερες να αγγίξεις την ψυχή μου, γιατί μόνο μαζί σου ζαλιζομουν από την ένταση και το πάθος, γιατί μόνο με εσένα μπόρεσα να νιώσω τόσα πράγματα. Νιώθω ότι προσπαθώντας να σε ξεχάσω κάνω ένα βήμα μπρος και δέκα πίσω. Είμαι κουρασμένη, βαθιά κουρασμένη από το να είμαι κάτι άλλο απ'αυτο που ήμουν μαζί σου. Ήσουν μια πλάνη, μια απάτη που είχε το θράσος να μου κάνει και πρόταση γάμου. Στην πραγματικότητα είσαι ένας απαίσιος άνθρωπος, ένας πραγματικά , ένας αντικειμενικά απαίσιος άνθρωπος που εξακολουθεί με πρωτάκουστο θράσος να με ενοχλεί.Δεν να βγάλω από μέσα σου όμως αυτό που νόμιζα πως είσαι, γιατί αυτός είναι ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσα ποτέ να αγαπήσω, που θα μπορούσα ποτέ να δω αλλιώς, που θα μπορούσα να είμαι μαζί του. Δεν σ'ερωτευτηκα, τουλάχιστον όχι μόνο. Σ'αγαπησα κι όσο κι αν αυτό με κάνει να υποφέρω τώρα, με βοήθησε για να μην σε μισήσω. Αγαπώ έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει και ποτέ δεν υπήρξε. Κι η εικόνα, η αίσθηση αυτού του ανθρώπου θα υπάρχει πάντα μέσα μου, θα κυριαρχεί πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου.Όταν μπήκα στο βιβλιοπωλείο έβρεχε. Δεν ακούω αν βρέχει τώρα, ελπίζω όμως να έχει σταματήσει. Πείθω τον εαυτό μου πως δεν θέλω άλλη βροχή γιατί κάνει τα μαλλιά μου να φριζαρουν κι όχι γιατί μου θυμίζει εσένα και κυρίως εμάς.
5