ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σ´ εψαξα δειλά δειλά αλλά δε σε βρήκα. Πάνε χρόνια που χα να περπατήσω το νησί αναζητώντας ομορφιές. Μου αρκούσαν οι επαγγελματικές μου επιτυχίες και ο μεγάλος τάχα έρωτας που ζούσα. Τώρα που μηδένισα το κοντερ και παραπερπάτησα άκουσα από φίλους οτι διαπρέπεις σ' αυτό που αγαπούσες. Οτι συγκατοικεις κιόλας ερωτευμένος κι ευτυχισμένος. Δεν είναι οτι μηδένισα εγώ, δε φοβάμαι, όχι δεν είναι αυτός ο λόγος που σε θυμάμαι. Ειναι που ξαναψάχνοντας τα πράγματά μου εδώ βρήκα το κολιέ με τα κοχύλια. Και θυμήθηκα και το σταυρό στο λαιμό σου, που κοροιδευα τότε. Όχι οτι έγινα πιστή τώρα αλλά να, μεγάλη υπόθεση να πιστεύεις σε κάτι ολοκληρωτικά. Αλλά έτσι ήσουν πάντα. Πίστευες και ήσυχα περπατούσες. Εγώ πάλι τσαλαβουτούσα σε σκοτεινές θάλασσες. Στο είπα; πήγα να πνιγώ αλλα τα κατάφερα πάλι. Συγνώμη που εξαφανίστηκα έτσι τότε. Ήταν αδύνατον να μη κυνηγάω τις δόξες και να κάτσω ήσυχα. Συγνώμη δε στο είπα ποτέ. Συγνώμη. Σε σκέφτομαι καιρό, κάνω να πιστέψω στα θαύματα αλλά ντρέπομαι.Θα σε σκέφτομαι και θα χαίρομαι από μακρυά για σένα. Συγνώμη Δημήτρη. Να διαπρέπεις πάντα.