28.8.2014 | 22:29
Σ' ευχαριστώ μαμά
που με πιέζεις να διαβάσω κι ας αντιδρώ πολλές φορές. Ξέρεις ούτε κι εμένα μ' αρέσει να μην κάνω τίποτα και φοβάμαι μήπως πέσω πάλι σε κατάθλιψη, νιώθω άχρηστη. Και το άγχος μου μεγαλώνει, δεν ξέρω αν έχω τα κότσια να γίνω καθαρίστρια σαν κι εσένα. Μπορεί να διάβασα μόνο μια ώρα, αλλά ήδη νιώθω πιο όμορφα και πιστεύω πως αύριο θα είναι καλύτερα. Όλο το άγχος μου είναι να πάρω το βιβλίο στα χέρια μου και να το ανοίξω, μου φαίνεται απροσπέλαστο... Θα προσπαθήσω για σένα, γιατί παρόλο που είμαι τόσο κακιά κόρη, δεν έχεις σταματήσει να πιστεύεις σε μένα. Μαμά μου :)
