ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και κάθομαι στο μπαλκονι του σπιτιου μου. Αφου εκανα μια 2ωρη βολτα με την μηχανη στις γειτονιες της Αθηνας, βγηκα μια βολτα για ενα ποτο, όμως γύρισα νωρίς γιατί αύριο εχω πρωινό ξύπνημα λόγω δουλειάς. Τιποτα δεν αλλαζει... Η ίδια ρουτίνα εδώ και τόσο καιρό. Εζησα εναν ανεκπληρωτο ερωτα στον εργασιακό μου χώρο, ο οποίος κυριολεκτικά με διέλυσε, με αφησε μισο. Έχασα, χωρίς καν να με αφήσει να παλέψω. Είναι αδύνατον να εξιστορήσω πως, ποιος, τι ή γιατί. Δεν έχει καμιά σημασία, πλέον. Πέρασε πολύς καιρός, έγιναν τόσα πολλά, αλλά τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Εγώ όμως νιώθω να πνίγομαι. Θέλω τόσο πολύ να βρω κάποια που θα με αγαπήσει και θα με σέβεται για αυτό που είμαι. Συγχρόνως νιώθω εγκλωβισμένος στο παρελθόν, χωρίς διάθεση να προσπαθήσω για κάτι καινούργιο, χωρίς αυτοπεποίθηση και πίστη στον εαυτό μου. Ακόμα και τώρα νιώθω πληγωμένος, αδύναμος. Προσπάθησα να βρω διεξόδους, όμως δεν κατάφερα κάτι το ουσιαστικό. Όλα παροδικά. Το γεγονός ότι δεν έχω πολλές παρέες δεν βοηθά. Τις πιο πολλές φορές τα βρίσκω με την μοναξιά μου. Γενικά είμαι μοναχικός, πάντα ήμουν. Σκέφτομαι ότι για όλους υπάρχει κάποιος και κάνω υπομονή. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα. Σκέφτομαι ότι εκείνη έχασε. Παρουσιάστηκε η ευκαιρία μετάθεσης σε μια πόλη στην οποία έζησα ως φοιτητής. Πριν από λίγο καιρό ούτε που θα το σκεφτόμουν. Τώρα το βλέπω σαν ένα τρόπο διεξόδου από όλα αυτά που με στεναχωρούν. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να φύγω, αλλά ελπίζω. Δεν μπορώ να είμαι στον ίδιο εργασιακό χώρο με εκείνη πλέον. Μου είναι πολύ δύσκολο. Θα μου λείψουν πολλά πράγματα στην περίπτωση που φύγω: φίλοι, ο αδερφός μου, στιγμές που έζησα και θέλω να θυμάμαι, όμως ενδεχομένως να κερδίσω πίσω τη ζωή μου, ακόμα και αν πρέπει να ξαναρχίσω από την αρχή. Ότι ήταν να κάνω εδώ, νομίζω το έκανα. Ελπίζω να πάρω τις σωστές αποφάσεις από εδώ και πέρα. Ευχηθείτε μου καλή τύχη. Νομίζω, θα την χρειαστώ.Α30