ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άλλο ένα βράδυ Σαββάτου και εσύ μέσα ψάχνοντας κάτι δημιουργικό και ενδιαφέρον να κάνεις. Κάτι που να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα και να μην σε πιάσει η μελαγχολία που είσαι μόνος σου για ακόμα μια φορά! Βράδυ Σαββάτου λοιπόν, ενα κοινό βράδυ όπως όλα τα άλλα αλλά κάτι το κάνει ξεχωριστό! Θες το μετρό που είναι μέχρι τις 2, θές ότι δεν δουλεύει κανείς από την παρέα σου Κυριακή πρωί οπότε μπορείς να ξενυχτήσεις χωρίς αναστολές, θες ότι όλα τα μαγαζιά (Μπαρ/Μπουζούκια κλπ) είναι ανοιχτά μέχρι αργά, θες ότι είναι Σάββατο ρε γαμώτο! Κατά παράδοση αυτή η μέρα είναι για έξω! Εγώ πως το έχω αντιστρέψει αυτό? Γιατί να μην μπορώ να βγω μόνος μου... βασικά γιατί να μην θέλω να βγω μόνος μου? Και να βγω, να πάω που? -Βόλτα με το ποδήλατο! ...Άπειρες φορές! -Να πάω Cinema! ...Άπειρες φορές επίσης, αλλά ρε γαμώτο η μελαγχολία μόλις βγαίνεις από την αίθουσα βλέποντας ζευγαράκια/Φίλους να γελάνε μεγαλώνει ακόμα περισσότερο!-Θα βγω σε ενα μπαρ για ποτό! ...''Μόνος; και τι θα κάνω; Θα κάτσω στο μπαρ οκ ...Μα και τι θα κάνω; Θα είμαι όλη την ώρα με το κινητό στα χέρια! θα με κοιτάνε όλοι και θα με λυπούνται ή θα σχολιάζουν! Μπα ιδέα μου... αλλά...''Ψάχνω απεγνωσμένα άτομα να κάνω πράγματα! Δεν είμαι party animal, δεν ζητάω αυτό, αλλά ακόμα και για ενα χαλαρό ποτό κανείς δεν θέλει! Κάθε φορά που προσπαθώ, κάνω προτάσεις για έξοδο, πάντα τρώω πόρτα! ''Δουλεύω!'' ''Ρε είμαι κουρασμένη/ος'' ''Θα βγω με τον φίλο/η μου! sorry ρε'' ''Ρε να σου πω θες να το κάνουμε το επόμενο Σάββατο που θα είμαι πιο χαλαρός/η?'' Κάθε φορά τα ίδια! Και κάθε φορά προσπαθώ να μην απελπιστώ! Πλέον δεν λέω τίποτα σε κανέναν γιατί έχω σαν άμεση απάντηση στην σκέψη μου ''Δεν θα μπορεί''... Ξες πως είναι ένας αλγόριθμος που αν πατήσεις αυτό θα γίνει εκείνο και ούτε κάθε εξής! Έτσι και το μυαλό μου μόλις μπει η σκέψη για έξοδο με κάποιον θα πάει κατευθείαν στην εντολή ''δεν θα μπορεί''! Άδικο, αλλά έτσι έχει γίνει!Γιατί να μην μπορούσα να είμαι στα @ρχίδι@ μου να μην δίνω σημασία σε τίποτα! Να μην με ενοχλεί τίποτα! Και να μην στεναχωριέμαι για τίποτα... Αναίσθητος; ΟΧΙ! ΟΧΙ! Κάπου στην μέση, ούτε το ένα άκρο ούτε το άλλο... Αλλά πάντα ήμουν των άκρων δυστυχώς! Πρέπει να αλλάξει αυτό...αλλα πώς; (Μεγάλο και άλλο θέμα αυτό...)Anyway, ας γυρίσω στο θέμα μου! Σάββατο βράδυ λοιπόν! Σπίτι βλέποντας στο facebook, instagram stories, snapchat check in και φωτογραφίες! Εκει είναι που παίρνεις τα γαριδάκια αγκαλιά και κλαίς τον πόνο σου ΜΟΝΟΣ σου! Δεν ζηλεύω που περνάνε καλά (αν ισχύει όντως) προς Θεού, ζηλεύω που δεν έχω και εγώ κάτι ανάλογο! Το ίδιο λέω με άλλα λόγια i know αλλά όχι δεν τους ζηλεύω που ζουν ότι ζουν! Τώρα που το σκέφτομαι ναι Σάββατο δεν σημαίνει απαραίτητα έξοδος αλλά όταν έχεις να βγεις μήνα για πότο στο μυαλό πάει κατευθείαν ως έξοδος! Νιώθω ότι έχω την ανάγκη να βγω να πιώ να χορέψω σαν να μην υπάρχει αύριο! Έχω αυτήν την ανάγκη, όσο χάλια και να είμαι την επομένη μέρα! Αλλά δεν συμπίπτει η ανάγκη αυτή με τα θέλω της παρέας μου δυστυχώς! Έχω δει ότι ταινία ρομαντική/θρίλερ μπορεί να φανταστεί κανείς! Έχω τελειώσει 4σειρές ξένες και έχω δει όλα τα επεισόδια των Δυο ξένων και ότι Best of απο ελληνική σειρά υπάρχει στο youtube! Απελπισία, σαπίλα, αποχαύνωση... I know! Δεν ξέρω, κάτι κάνω λάθος! Μάλλον δεν απαιτώ κάτι όσο πραγματικά το θέλω! Ίσως πρέπει να αλλάξω παρέες αλλά δεν είναι εύκολο ρε πούστη μου! Δεν ξέρω! Δεν ξέρω! Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις! Θέλω να βγώ...! Βασικά θέλω να μου πουν να βγούμε και όχι να βιάσω μια απάντηση ή μια έξοδο! Δεν μου αρέσει να βιάζω απαντήσεις! Αλλά γιατί πρέπει να εξαρτώμαι απο κάποιον? Τι πρέπει να με πάρει κάποιος απο το χεράκι και να με βγάλει έξω? Οχι, αλλά... Πώς το κάνεις μόνος σου? Εγω δεν νομίζω οτι μπορώ...Αυτά...Τόσες σκέψεις αλλά τα γράμματα και οι λέξεις στην οθόνη φαίνονται τόσο τεράστια που δεν σε αφήνουν να ''ανοιχτείς'' μήπως κουράσεις…