Είναι κατάθλιψη, θα περάσει, αν όχι μόνο με ψυχολόγο, αλλά και με ψυχίατρο αν χρειαστεί, θα περάσει... Έτσι, είναι, έρχεται και εγκαθίσταται τόσο ύπουλα, με τόσο μικρές, ανεπαίσθητες αλλαγές, που μέχρι να καταλάβουμε ότι χρειάζεται να ζητήσουμε βοήθεια έχουμε ήδη πιάσει πάτο... Αλλά ακόμα και τότε δεν είναι αργά, θα περάσει, πάντα περνάει, επανέλαβέ το στον εαυτό σου όσες φορές χρειαστεί, σου δίνει ελπίδα να ξέρεις ότι δεν θα αισθάνεσαι για πάντα έτσι, και είναι η αλήθεια... Το έχω περάσει πολλές φορές, πάντα φεύγει...
11.8.2021 | 16:50
Sad story
Γιατι δεν ακουμε σχεδον ποτε τις αναγκες του εαυτου μας; γιατι δεν τον αγαπησαμε ποτε τοσο ωστε να το κανουμε; Ζητησα την βοηθεια που χρειαζομουν αφουν ειχα φτασει στον πατο,μετα απο πολλα χρονια που ηξερα οτι πρεπει να βρω ψυχολογικη υποστηριξη... Τι κανουμε οταν αυτη η βοηθεια δεν φαινεται να δουλευει; δεν ειχα βρει ποτε τον εαυτο μου αλλα τωρα τον εχασα τελειως. Ειναι μερες που γεμιζω με ακυρα πραγματα το μυαλο μου και μερες που δεν μπορω να κουνησω απο την θλιψη.Δεν μπορω να ανταπεξελθω πλεον στην σχολη. Και ημουν αριστη φοιτητρια μεχρι τωρα. Πολλες φορες σκεφτομαι οτι δεν εχω τιποτα να προσφερω πλεον στον εαυτο μου..πως με παρατησα ετσι; δεν το αντεχω ολο αυτο! οταν βγαινω εξω ή οταν παω στην ψυχολογο γιατι φαινομαι καλα; δεν θελω να φαινομαι καλα και να μου λενε οτι οκ τα καταφερνω. Εδω δεν μπορω να κανω τα βασικα,να φροντισω τον εαυτο μου σε καθημερινες απλες αναγκες! τι καλα; τοσα χρονια καπου εβρισκα την λυση. Πλεον το σωμα μου και το μυαλο μου κουραστηκαν να αγωνιζονται. Με παρατησαν,οπως καιρο τωρα τα ειχα παρατησει και ασχολουμουν με αλλα πραγματα. Τωρα που αναγκαστηκα να τους δωσω την βοηθεια που ζητουσαν ειναι σαν να αντιδρανε :'' ευχαριστουμε,απλα ειναι πολυ αργα πια'
3
