Κοριτσάκι μου η επιληψία στις περισσότερες μορφές της είναι αντιμετωπίσιμη κατάσταση. Συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος αλλά νομίζω πως υπάρχει συγκεκριμένη αγωγή που τη λαμβάνεις και τουλάχιστον αποφεύγετε ο κίνδυνος για καθημερινές κρίσεις που θα ήταν μοιραίες και για τον οργανισμό. Οι ασθενείς ελέγχονται τακτικά και η δοσολογία αναπροσαρμόζεται ανάλογα με την ηλικία, το βάρος και ότι άλλο προκύπτει. Θα ζητήσω και πάλι συγνώμη αν σφάλλω αλλά νομίζω πως υπάρχουν και προειδοποιητικά συμπτώματα προ των κρίσεων και μπορεί και ο ίδιος ο ασθενής να αποτρέψει την κατάσταση. Δεν σας έχει συμβουλεύσει κάποιος νευρολόγος ;
27.8.2015 | 13:47
Σας παρακαλω βοηθεια
Η μητέρα μου έχει χρόνια επιληψία.. Πρωτη φορά την είδα να παθαίνει κρίση όταν ήμουν δημοτικό. Πολύ παλιά. Νόμιζα οτι μου έκανε πλάκα, μέχρι που κατάλαβα Πτι κάτι δεν πήγαινε καλά. Κρίση διάρκειας με όλα τα συναφή. Χαλια εικόνα, τρομακτικό θεαμα... Απο εκείνη την φορά κ μετα απο μικρή ήξερα να το χειρίζομαι.. Όταν έλειπε ο μπαμπάς στη δουλεια..-Συνεχίστε να διαβάζετε σας παρακαλω- Μεγαλώνοντας ήμουν κ πιο ογκώδης , πιο μεγάλη, ήξερα τι συνέβαινε.. Ήμουν ο προστάτης της, ο φύλακας της. Όλα τα χρόνια μέχρι τα 18 μου τώρα , διακοπές δεν πηγαινα. Δηλαδή πηγαινα στο χωριό με την μάνα μου να την προσέχω, σχεδόν ενα μηνα κι ερχόταν κι ο πατέρας μου μετα όταν έπαιρνε άδεια. Όταν δουλεύει ο πατέρας μου κ μένουμε οι 2 μας δεν μπορω να φύγω... Μπορεί να την πιασει κρίση και να χτυπήσει πουθενά. Με θελει συνέχεια δίπλα της κ δεν το κατακρινω απλα ΜΑΝΑ έχω κι εγώ ζωή. ΜΑΝΑ κάνω ο,τι μπορω. ΜΑΝΑ σαγαπαω. ΜΑΝΑ δεν προλαβαινω. Έχω φροντιστήρια, δραστηριότητες, διάβασμα... Και κάποια στιγμη θαφφύγω απο το σπίτι.. Τι θα κανεις μάνα μου; Τι θα απογινεις τις ώρες που είσαι μονη; Χριστέ μου τρεμω στην ιδέα.. Πόσες φορες την εσωσα.. Τι θα κάνω πια...
1
