ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 28 χρονων και κανω διδακτορικο στην Ελλαδα. Ξεκινησα απο το φοβο μου να φυγω και καταλαβα οτι πηρα την καλυτερη αποφαση της ζωης μου. Εμεινα εδω με ανθρωπους που αγαπω, γνωρισα και αλλους που εμαθα να αγαπω γιατι ζουμε τα ιδια πραγματα. Αγαπημενοι μου φιλοι απο τα φοιτητικα μου χρονια δεν ειστε σεις αυτοι. Και εσεις αντιστοιχα δεθηκατε με αλλους που περασαν το ιδιο δυσκολα με εσας εξω. Δε θα βαλω τις 2 καταστασεις στο ζυγι. Το εκανε πολυς κοσμος πριν απο μενα και ειναι κριμα σε τετοιους καιρους να κρατας τα ασχημα και οχι τα καλα. Τα ασχημα ομως που περνας με τον αλλο σε δενουν. Οι φιλοι που φυγαν προσφατα και ειναι πανω κατω στην ιδια ηλικια και με τους ιδιους προβληματισμους οτι πλεον ουτε σε ενα αστικο, σε ενα μετρο δεν μπορεις να μπεις. Κοσμος παντου μιζερος, ο καθενας κουβαλαει το προβλημα του, Ο ηλικιωμένος τη συνταξη που δεν παιρνει, δεν εχει να παρει τα φαρμακα του ή δε στελνει στο ανεργο παιδι τουΟι ημι-ηλικιωμενοι-μεσηλικες γονεις γυρω στα 60 που πηραν προσφατα συνταξη: σηκωνουν τα βαρη του παιδιου τους επισης που ειτε εχει μεινει εδω κ προσπαθει με 400 ευρω ειτε εχει φυγει και βγαζει τον παρα αλλα του λειπουν ολες οι παιδικες του μυρωδιεςΟι μεσηλικες που ειναι πιο πανικοβλητοι με μικρα παιδια, πως θα τα καθοδηγησουν, να φυγει ολη η οικογενεια ή να φυγει παλι καθε παιδι μονο του Οι ενηλικες με παιδια που σκεφτονται ισως πιο ευκολα απο τους προηγουμενους παλι να μεινουν ή να φυγουνΚαι η γενια 18-30: Οι πρωτοι παιδια που διαβασαν μεσα στην κριση οσα μπορεσαν και σπουδαζουν και αλλα που τα βγαζουν περα οπως μπορουν, με μεροκαματα, νυχτοκαματα κλπ και καποιοι σαν εμενα που κοντοζυγωνουμε ή φτανουμε τα 30, μενουμε ανασφαλιστοι. Εδω θα μεινω: και στους μεσα και στους εξω. Δουλευουμε απειρες ωρες, το μυαλο μας πακτωνεται τοσο πολυ με τη δουλεια και το βλεφαρο που ριχνουμε στα κοινωνικα μεσα δικτυωσης που γυρναμε σπιτια μας και γραφουμε ο,τι βλακεια μας ερθει στο κεφαλι. Καντε μια αποχη, πατε να δειτε μια ακρογυαλια χωρις να την ανεβασετε καπου και αφηστε το μυαλο, οσο εχετε, να αδειασει. Σταματατε να προσπαθηστε να δειξετε οτι μεσα στον ολο πανικο καταφερνετε να περνατε καλα – διαδηλωνω ναι ή οχι κρατωντας το μοχιτο. Γεμιστε με ομορφες εικονες, παρεες, λογια απο ενα βιβλιο, οπως την Αναφορα στο Γκρεκο, τον Κοσμο της Σοφιας, και γενικα προσπαθηστε να μπειτε σε εναν αλλο κοσμο αλλης εποχης μπας και επιτελους ξεκαθαρισετε τι θελετε και τι κανετε. Απλα ξεφυγετε λιγο απο το μικροκοσμο σας. Δειτε το δασος και οχι το δεντρο. Θα μπορουσα να σας πω και αλλα μικρα τσιτατα που διαβαζουμε ολοι μπας και αλλαξουμε, «στο δρομο προς την αυτοβελτιωση». Μαθε οτι για να καταλαβεις τη ζωη πρεπει να διαβασεις ολο το βιβλιο και οχι την περιληψη, διαολε, εσυ που σπουδασες κιολας θα επρεπε να μπορεις να το κανεις αλλα που να σε αφησουν τα σκονακια. Το πρωτο πραγμα που δειχνει οτι ειμαστε μια κοινωνια –και οτι οι νεοι ανθρωποι ειδικα ειναι ετσι- ειναι αυτο το junk food. Μαθε να διαβαζεις 100 σελιδες για να κρατησεις 5 σειρες που μπορει και να τις κανεις κτημα σου. Μην περιμενεις ετοιμη τροφη. Μαθε να σκεφτεσαι. Ετσι θα σταματησεις να φοβασαι και ισως πραγματικα «αυτοβελτιωθεις». Ετσι θα ξερεις τα ναι και τα οχι στη ζωη σου. Μαθε πρωτα να τα λες στον εαυτο σου και μετα μαθε να παιρνεις αποφασεις για ολοκληρο τον τοπο και να κρινεις.