ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

12 χρονών άμυαλο παιδί είχα μάθει και εγώ να χρησιμοποιώ το ίντερνετ. Ήθελα κάπως να σκοτώσω το χρόνο μου κι έτσι ο ξάδελφός μου μου πρότεινε ένα τσατ (κακώς βέβαια...επικίνδυνα πράγματα γι' αυτήν την ηλικία!!!). Εγώ έμπαινα εκεί μέσα για το χαβαλέ μου. Παρόλα αυτά βρήκα κάποια άτομα που ενδιαφέρονταν για μια αληθινή συζήτηση, για μία "εικονική" φιλία. Ανήκες και εσύ σε αυτούς. Είχαμε ανταλλάξει τους λογαριασμούς μας στο msn, μα γενικά δε μιλούσαμε από τότε.Ώσπου μια μέρα είδα τη δυσάρεστη κατάστασή σου δίπλα απο τη φωτογραφία σου, που εκμυστηρευόσουν πως χώρισες. 3 χρόνια μεγαλύτερός μου, σίγουρα θα είχες ζήσει κάτι πιο δυνατό απο μένα. Κι έτσι ήρθα και σου μίλησα, για να σε παρηγορήσω. Από τότε γίναμε αχώριστοι και μιλούσαμε όλη μέρα. Είχαμε και σχέση, ισχυριζόμασταν, ιντερνετική. Εσύ φυσικά ήρθες πολλές φορές Αθήνα για να με δεις, αλλά εγω ποτέ δεν εμφανιζόμουν. Και είσαι τοσο γλυκός, που ποτέ δε μου κρατούσες κακία.Και τώρα είμαστε μαζί σχεδόν 4 χρόνια. Έδωσες Πανελλαδικές, πέρασες Αθήνα και είμαστε μαζί. Μια αληθινή σχέση.Ποτέ μου δεν πίστευα ότι αυτή η ριψοκίνδυνη στάση μου απέναντι στο ίντερνετ θα έφερνε στη ζωή μου τον άντρα μου!!! :') Είμαι 18, είσαι 21 και ξέρω πωςθα κρατήσει για πάντα αυτό που έχουμε.Δε θα το αναλύσω παραπάνω, γιατί μου αρκεί που εσύ ξέρεις πόσο δυνατό είναι αυτό που ζούμε. Απλώς γράφω αυτήν την εξομόληγηση, γιατί ξέρω ότι θα τη διαβάσεις και θέλω μέσα από αυτήν να σε ευχαριστήσω που είσαι διαφορετικός και μοναδικός. Θέλω να σε ευχαριστήσω που με στηρίζεις, με φροντίζεις και με αγαπάς κάθε μέρα χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα. Θα είμαι για πάντα δίπλα σου γλυκέ μου άγγελε, γιατί σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένος. Και τέτοιο χαμόγελο σαν το δικό σου δε θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να δουν τα μάτια μου. Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ!!!Το Φατσουλίνι σου 21.2.10