ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μαζι της. Φυγατε πιο μπροστα. Εγω πηγα στις τουαλετες. Εκλαψα σιωπηλα, μου' ρθε αναγουλα. Εμεινα εκει μεχρι να ηρεμησω. Βγηκα ηρεμη, φορεσα τα γυαλια ηλιου και βγηκα απο το κτιριο. Στο δρομο περπατωντας προς τη σταση ειδα το λεωφορειο να περναει. Πανω τη στροφη, σε ειδα μεσα απο τα τζαμια καθισμενο διπλα της, γυρισμενο προς αυτην, και μπορουσα να δω το προσωπο σου. Μου φανηκε πως με ειδες και οτι για μια στιγμη ειχες μεινει να με κοιτας. Χαμηλωσα το βλεμμα, εκανα οτι δε σας προσεξα. Γυρισα σπιτι. Ενιωθα νεκρη μεσα μου. Επεσα να ξαπλωσω, το μυαλο μου ηταν σε υπερενταση. Με κλειστα τα ματια αλλα το μυαλο ακομα ξυπνιο ειδα ενα ονειρο. Σηκωθηκα και το εγραψα οπως μου βγηκε. Ηταν η πρωτη φορα που εγραψα κατι τοσο αυθορμητα. Ηταν μετριο, αλλα καλυτερο απ'o,τι εχω γραψει ποτε, γιατι ηταν δικο μας παιδι, γεννηθηκε μεσα απο τον πονο μου και μεσα απο σενα. Καπου στον ωκεανο του διαδικτυου ταξιδευει. Ενα κακογραμμενο ποιημα με αγνωστο παραληπτη. Για σενα ηταν. Δε ξερω τι με επιασε και τα εγραψα αυτα. Ηθελα να γραψω κατι, κατι αληθινο. Γι' αυτο ισως και τα θυμηθηκα.