ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ακους; αν υπηρξες ποτε εδω...κλεινω την πορτα πισω μου, αθορυβα, για να μην σε πονεσω. δεν ειναι οτι δεν αξιζει να το παλεψω. αν ειχα την παραμικρη υποψια οτι εχει νοημα, θα εμενα εδω οσο χρειαστει. αλλα εχω βαρεθει να παραμιλαω στον εαυτο μου. κουραστηκα να σαναζητω στο παρελθον, οταν εντωμεταξυ εχουμε προχωρησει και εχουμε εξελιχθει ως ανθρωποι. Κουραστηκα να με δικαζω και να σε δικαζω για τα λαθη που καναμε οταν ημασταν παιδια, να αναβιωνω τις στιγμες μας ξανα και ξανα (θα τις φυλαω σαν τον προσωπικο μου θησαυρο για παντα), να τρεφομαι απο ενα ονειρο. δεν μας αξιζει να παλινδρομουμε. Αν κατι αξιζει, και αν κατι εχει μεινει απο εμας, εκτος απο πικρα και θλιψη, δε μου χρωστα το παρελθον αλλα το παρον, οποτε ας μη με ψαχνει στα χαμενα ιχνη του παρελθοντος. Απτην αρχη, σε καινουρια βαση. Να με ψαχνει στο παρον, και να θελει ενα κοινο μελλον να μου χαρισει. να φτιαξουμε καινουριες στιγμες και καινουριες αναμνησεις. δε με νοιαζει τι εγινε, απο δω και περα τι γινεται. γι αυτο σου λεω..δε χωραω εδω περα, εδω γραφουνε για αναμνησεις.. εγω θελω να σε συναντησω εκει εξω, στη ζωη. ελπιζω τωρα να καταλαβαινεις. και τωρα μπορεις να μου πεις αντιο.