27.6.2014 | 15:37
Σε έναν σταθμό.
ένα μικρό αγοράκι,είναι δεν είναι 5 χρονών,καλοντυμένο και πανέμορφο,στέκεται μόνο.. το προσωπάκι του τέλειο..ένα καταπληκτικό αντράκι.μοιάζει ήρεμο,και με μιά αγγελική ψυχραιμία παρακολουθεί τον κόσμο..κάνει κρύο,χιονίζει..όλα είναι άσπρα... η μόνη αντίθεση με το μαύρο της νύχτας. έχει περάσει μία ώρα,και αρχίζει να παγώνει..κι όμως μοιάζει ανεπηρέαστο..ένας ήχος του τραβάει την προσοχή,και γυρίζει το βλέμμα του...το τρένο! τα ματάκια του,σαν να μεγάλωσαν.. κοιτάζει τα βαγόνια να περνάνε από μπροστά του,μέχρι να σταματήσουν.. στό βαγόνι που μόλις πέρασε απο μπροστά του,βλέπει κάτι που το κάνει να τρέξει..να φτάσει στο σημείο που θα σταματήσει.. τα ματάκια του δακρύζουν,ενώ τρέχει,τα παπουτσάκια του..χτυπάνε,σαν να το κυνηγάνε οι παιδικοί του φόβοι...φτάνει το βαγόνι,κοιτάζει στην πόρτα που ανοίγει... και βλέπει αυτό που περίμενε!!! με μιά μεγάλη αγκαλιά..δικιά του... πέφτει στην αγκαλιά με όλη του την δύναμη,και λέει... έτρεμα...μήπως δεν σας δώ..
