ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόγευμα. Βολτάρω,χαζεύω,αγοράζω άχηστα μικροπραγματάκια. Σε συγκεκριμένο μαγαζί,με πλησιάζει εντελώς επαγγελματικά (χωρίς ερωτική πρόθεση) ένα παλικαράκι -πωλητής εκεί- 3 φορές. Τις δύο πρώτες φορές απάντησα με το κλασικό τυπικό χιουμοράκι που με διακρίνει με χαμόγελο ευγενείας,από αυτά που κανω εδώ και πάρα πολύ καιρό σε όλους. Την τρίτη φορά μου απέσπασε αβίαστα ένα ειλικρινές χαμόγελο που ξεχύθηκε αυθόρμητα από τα βάθη της καρδιάς μου. Από μια περιοχή που έχει θαφτεί εδώ και πάρα πολύ καιρό κάτω από την τυπικούρα της σκονισμένης καθημερινότητας. Της βαρετής και καταθλιπιτκής ζωούλας. Της αναγκαστικής διπλωματικής ισορροπίας και υποχρεωτικής τυπικής επαφής με τους περισσότερους ανθρώπους.Δεν με πλησίασε ερωτικά. Προφανώς έτσι είναι ο χαρακτήρας του συγεκριμένου ατόμου. Αυτό το μούτρο όμως μου προκάλεσε μεγάλη δόση ευφορίας. Σε ευχαριστώ άγνωστε γιατί είχα πολύ καιρό να με κάνει κάποιος να γελάσω αυθόρμητα. Τόσο καιρό χαμμένη στον κόσμο μου, φυτοζωώ.Καθημερινές "μηχανικές" κινήσεις.Ρομποτάκι. Απλά υπάρχω.Κρατώντας τυπικές επαφές με τον έξω κόσμο. Βυθισμένη στις σκοτούρες μου,που τώρα συνειδητοποιώ πως μάλλον παρακράτησαν...Χαμογελάω από ευγένεια,δεν αλληλεπιδρώ ουσιαστικά.Πρέπει να συνέλθω.Να ξυπνήσω.Άθελά σου έστειλες λίγο αίμα στο κορμί μου μέσω των "βουλωμένων" εδώ και καιρό αρτηριών μου.Να είσαι καλά