5.9.2014 | 21:50
Σε μισώ
Μου διέλυσες την ψυχή. Έφτυσες πάνω σε ό,τι ζήσαμε, γάμησες τα συναισθήματά μου. Σου έδωσα σώμα και ψυχή κι εσύ με πρόδωσες, με κεράτωσες (και όχι καν επειδή γούσταρες την άλλη, αλλά επειδή ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕΣ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΛΕΕΙ!!!), με πέταξες σαν σκουπίδι, με ταπείνωσες. ΄Ησουν ο μόνος άνθρωπος στον οποίο πίστεψα, με έκανες να νιώσω ευτυχισμένη όμως και τόσο δυστυχισμένη μαζί. Ήμουν πάντα ειλικρινής μαζί σου κι εσύ μου έριξες μια γιγάντια μούτζα. ΓΙΑΤΙ; Εγώ ήμουν η κοπέλα κι εσύ ο "άντρας", όμως τελικά εγώ φέρθηκα αρχιδάτα κι εσύ σαν μουνί. Δεν ξέρω γιατί μπορώ ακόμα να σ' αγαπώ, ίσως μάλλον γιατί αν αγαπήσεις αληθινά μια φορά δεν σταματάς. Όμως ταυτόχρονα σε σιχαίνομαι. Νιώθω βρόμικη. Σκουπίδι. Και μετά από όλα αυτά, έρχεσαι ξαφνικά να μου δώσεις ελπίδα και μου φέρεσαι χειρότερα από κάθε άλλη φορά. ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ αν έχεις το θεό σου γαμώτο. Τώρα πια δεν μπορώ να εμπιστευτώ ΚΑ-ΝΕ-ΝΑΝ. Γι' αυτό θα πάω σε ψυχολόγο, θα κάνω τα πάντα για να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να σε ξεχάσω. Εξ αιτίας σου ζω όλο το 2014 στο βούρκο της κατάθλιψης. Εύχομαι να πονέσεις όσο έκανες εμένα να πονέσω. Σε μισώ.