ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τη στιγμή εκείνη, ήταν σαν να οδηγούσα με μεγάλη ταχύτητα και έπεσα με δύναμη πάνω σε έναν πέτρινο τοίχο. Ένιωσα ολο μου το βάρος από τις λαμαρίνες να με συνθλίβει και το σώμα μου να χύνεται πάνω στον τοίχο. Ένιωσα το κεφάλι μου να χτυπάει με δύναμη στο τζάμι. Ενιωσα τη μύτη μου να ματώνει. Τα δόντια μου να πονάνε από το σφίξιμο. Ομως μετά έζησα. Εζησα αλλα ενιωσα πως ειχα πια στραβώσει. Τώρα και κάθε μέρα που "περπατάω", προσπαθώ να ισιώνω. Θα ισιώσω. Υπάρχουν όμως φορές που σε σκέφτομαι και τα γόνατα μου λυγίζουν. Θέλω να κάτσω εκει που στέκομαι και να κλάψω. Δε ξέρω ποιανού το θάνατο βίωσα όταν είπες "εδώ έχω πλέον σχέση", το δικό μου ή τον δικό σου; Δε ξέρω ποια ήταν η απόσταση που μας χώρισε, τα χιλιόμετρα ή ο χρόνος που αφήσαμε να φύγει; Ξέρω μόνο ότι πένθησα.