ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και το «χωρίζουμε», πρέπει να λέγονται ευθέως.Μάθαμε να μη μιλάμε, να μένουμε εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις που μας φθείρουν. Όταν με τη συμπεριφορά σου δείχνεις αδιαφορία και ψυχρότητα στον άλλον που έχεις απέναντί σου, αλλά δεν το παραδέχεσαι κιόλας,είναι λες και θες να το καταλάβει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ,για να μην μπεις καν στον κόπο να το ξεστομίσεις.Μας λείπει το θάρρος να διεκδικήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά και να αποδεσμεύσουμε αυτό που έχουμε μα δε θέλουμε πια. Εγωισμός, δειλία, συνήθεια, συμβιβασμός, ανασφάλεια κι ο φόβος απόρριψης ή μοναξιάς οι ρίζες του κακού.Έναν άνθρωπο ντόμπρο που θα έχει το θάρρος να μας λέει όχι μόνο αυτά που μας αρέσει να ακούμε, αλλά κι αυτά που δεν είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε. Χίλιες φορές προτιμότερη η ειλικρίνεια από αυταπάτες που θολώνουν το μυαλό κι αφήνουν στον πάγο καταστάσεις. Δε χρειάζονται στολίδια οι λέξεις,ούτε λαβύρινθους. Μόνο μάτια καθαρά και κουβέντες ξηγημένες.