ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περιμένω-α να με παρεις..να σ'ακουσω..έστω και για αυτο το τυπικό αμήχανο λεπτό με ευχολόγια..ξέρω δεν είναι το στυλάκι σου ..ούτε και το δικό μου..δεν θα σε παρεξηγήσω..απλά ξέρω πως μετά απο όλα αυτα δεν μπορώ να σε πλησιάσω..δεν είμαι καλά..μάλλον έχω αρρωστήσει..ναι η δουλειά με έχει γαμήσει το ξέρω..η καρδιά και τα νεύρα μου βαράν κόκκινα..έκανα αίτηση να φύγω..."δεν τα θέλω τα λεφτά σας.."με παρακάλεσαν να μείνω...μου δώσαν και άλλη προαγωγη..θα δω πόσο ακόμα θα αντέξω και το καλοκαιρι βλέπουμε..δεν σε γνώρισα πολύ..μα πρόλαβα να δω αρκετά που με γοητέυουν..γι αυτο και δεν λέει το μυαλό να ξεκολλήσει..πριν λίγο πέρασα απο τον κεντρικό,τα μπαλόνια ανεμιζάν (γεμάτα απο ήλιον) σαν τις σκέψεις μου-σιγουρα θα δουλεύεις και εσύ στο δικό σου -για άλλη μια φορά γύρισα το κεφάλι απο την άλλη..δηθέν να μη θυμηθώ..το βράδυ στα πατώματα αγκαλιά,το πάθος που ξεχειλίζε,τα λόγια σου,την ανάσα σου,δεν ξέρω τι στράβωσε μετά..μη ρωτησεις..ισως τώρα να είσαι αλλού και όλα αυτά για σένα να ειναι πλεον λίγο αστεια..για μένα όμως δυστυχώς δεν είναι..το τελευταιο βραδυ σου είπα πως δεν προδίδω ποτέ τις επιλογές μου..και ούτε θα το κάνω ..απο τότε προσπαθώ να γίνω καλά..δεν τα καταφέρνω..και ξέρεις γιατί? γιατί μόλις εχθές πέταξα το κρασί σου απο την κουζίνα..γιατί κάθε μέρα γεμίζω σελίδες για τα πιο λαμπερά και όμορφα μαύρα μάτια που έχω γνωρίσει..γιατί μόλις εχθές μύριζα τη μυρωδιά σου στα σεντόνια..γιατί κάθε σου λέξη..κίνηση..βλέμμα..έχει γίνει μικρό φιλμακι σαν έμμονη ιδέα που τρυπώνει κάθε τόσο στο μυαλό μου..γιατι κάνω μαλακίες για να ξεχάσω αυτές τι λίιγες στιγμές που πρόλαβαμε να μοιραστούμε.. Να αγγίζεις ένα μικρό όνειρο,να ακουλουθείς την καρδιά σου μετά απο καιρό,τα θέλω σου..και σε ένα εξαντλητικό απόγευμα όλα να σβήνουν..και να γίνονται ακόμα χειρότερα..δεν μπορώ να ψάχνω άλλο τα γιατί..ξέρω οτι είναι πολλά..μέσα σε όλα πρέπει να σε διαγράψω και απο "φίλη"..ναι δεν υποφέρεται να βλέπω το όνομα σου,τη φωτογραφία σου..ουτε να θέλω να σου μιλήσω και να μη τολμώ..και να σου πω τι?Μπορεί να μη χρειάζεται να δινω εξηγήσεις αλλά οφείλω να το κάνω στην ειλικρίνεια που υποσχεθήκαμε ψυθιριστά εκείνο το βράδυ..ειναι ολοφάνερο οτι σε θέλω ακόμη και δεν μπορω να κάνω και πολλά αν δε ηρεμησω..Ελπίζω οι δρόμοι μας να συναντηθουν..Σε ένα καφέ στη Σαμοθράκη,σε ενα παγκάκι που κοιτάζει τον όλυμπο..και τώρα ξέρω που θα δώσω ραντεβου και αν θα δώσω το τηλεφωνο μου..:-)Oσο μπορείς να χαμογελάς...γίνεται ο κόσμος πιο όμορφος.. "...Μου είναι απαγορευμένο να πω το τέλος μιας ιστοριας που ποτε δεν άρχισε"