13.2.2014 | 17:48
Σεπτέμβριος 1903
Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαιστα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,στ' ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαιΚ.Π.Καβάφης
