ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή εξομολογήσεις που διαβάζω κατά καιρούς ή πράγματα που ακούω γενικά, θέλω να εκφράσω έναν προβληματισμό: Γιατί το σεξ από το πρώτο ραντεβού θεωρείται κακό για τη γυναίκα; Γιατί η γυναίκα περνάει αυτομάτως στο μυαλό του άλλου ως "γυναίκα που δεν κάνει για σχέση"; Δηλαδή γιατί ο άντρας που θέλει ή και κάνει κιόλας σεξ από το πρώτο ραντεβού δεν χαρακτηρίζεται κάπως, ενώ η γυναίκα είναι λες και περνάει κρας τεστ; Έχουμε 2019. Οι γυναίκες αποζητούν το σεξ επίσης — και το χαίρονται επίσης. Αν το νιώθεις, αν το θέλεις, γιατί να μην το κάνεις; Εγώ ως γυναίκα επέλεγα πάντα να κάνω αυτό για το οποίο ήμουν περισσότερο σίγουρη. Αν ήθελα σεξ, έκανα. Αν δεν ήθελα, δεν έκανα. Στο κάτω κάτω, ενήλικες είμαστε. Ενήλικες συνειδητοποιημένοι υποτίθεται, και έχοντες κριτική ικανότητα. Το σεξ δεν παίζει επίσης ρόλο στη σχέση; Δηλαδή αν βγω με κάποιον που δω ότι έχουμε απίστευτη χημεία και οι οιωνοί είναι γενικά καλοί, γιατί να μην κάνουμε σεξ να δούμε αν ταιριάζουμε κι εκεί; Γιατί να αρχίσουμε και οι δυο μας να επενδύουμε σε μια γνωριμία, χωρίς να έχουμε τσεκάρει αν ταιριάζουμε και στο σεξ; Δεν θα ήταν δηλαδή άσχημο να την "πατήσεις" με κάποιον/α και εκεί που θα άρχιζε να εμφανίζεται η προοπτική της συνέχειας, να ανακάλυπτες ότι σεξουαλικά κάτι δεν κολλάει; (Εντάξει, σίγουρα την πρώτη φορά, που δεν σε ξέρει και δεν τον/την ξέρεις, θα υπάρχει μια αμηχανία, δύσκολο να είναι όλα τέλεια, αλλά και πάλι σεξ είναι, μπορείς να καταλάβεις πως θα πάει.) Πέρα από αυτά τα πρακτικά πάντως, με απασχολεί πολύ η διάκριση μεταξύ των δύο φύλων. Γιατί το "πρόβλημα" το έχει η γυναίκα που κάνει σεξ από το πρώτο ραντεβού και όχι ο άντρας που κάνει κίνηση για σεξ από το πρώτο ραντεβού; Γιατί οι γυναίκες να είναι "εγκρατείς" και να μην "ενδίδουν", ενώ κανείς δεν απαιτεί από τους άντρες απλά να μην επιδιώκουν σεξ; Μου φαίνεται αδιανόητο να μιλάμε ακόμα για "σεξ στο πρώτο ραντεβού" και "καταλληλότητα" ή "ακαταλληλότητα" της γυναίκας για σχέση. Πού να μιλήσουμε δηλαδή και για γυναίκες που επιδιώκουν κιόλας σεξ και δεν "ενδίδουν" σε αυτό. Εγώ προσωπικά ας πούμε πως ήμουν τυχερή σ' αυτόν τον τομέα. Αλλά νομίζω ότι ένας άντρας με τη νοοτροπία "θα επιδιώξω σεξ, αλλά αν μου κάτσεις κακό του κεφαλιού σου" δεν θα με ενδιέφερε καν. Νισάφι πια, πρέπει να κάνουμε εξισώσεις στο μυαλό μας με τα ραντεβού και τις ημέρες μην τυχόν αμαρτήσουμε πριν λήξει η σχεσοκαραντίνα. Το μόνο που μετράει είναι να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, είτε θέλεις να κάνεις σεξ στο πρώτο μισάωρο είτε θες να πάρεις τον χρόνο σου. Οι γυναίκες έχουμε κι εμείς δικαίωμα στο σεξ, και δικαίωμα σημαίνει τόσο ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να το επιδιώκουμε και να μας αρέσει όσο και ότι δεν το χρωστάμε σε κανέναν. Κι αν τελικά το σεξ στο πρώτο ραντεβού γίνει με άντρα που αποφασίσει ότι λόγω αυτού δεν του κάνουμε για σχέση, τότε ούτε κι εκείνος κάνει σ' εμάς. Καλύτερα μόνη με υγιή σεξουαλική ζωή παρά σε σχέση με κάποιον που σε "δοκίμασε" για να δει αν περνάς το τεστ της ηθικολογίας.