ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αντι να χαιρομαι που βρίσκομαι σε μια τόσο όμορφη ηλικία που πέτυχαν μετα απο 2η χρόνια το στοχο μου παλευω καθημερινά με κάτι το οποίο δε μπορω να προαδιορισω ακριβως...δεν υπάρχει χειροτερο συναίσθημα απο αυτό του κενού του αδιεξόδου...έχουν συμβεί πολλα τους τελευταίους 3 μηνες (απωλειες,άγχη οικογενειακά θέματα)και κάπου εκεί έχασα τη μπάλα...κλαίω καθημερινά με το παραμικρο και έχω χασει το χαμόγελο μου!!κανω άσχημες σκέψεις οτι θα πεθάνω κλπ κλπ βλέπω τους γονεις μ και κλαίω βλέπω τα αδερφια μου και κάνω το ίδιο..ήμουν διακοπές και σηκωθηκα και έφυγα γτ δεν αντεχα...έχω και καποιες ενοχλήσεις οι οποιες δε ξέρω αν οφείλονται σε παθολογικα αιτία η είναι απο την ενταση...εδώ και 3μηνες κρίσεις πανικού κλάματα ψυχοσωματικοι πόνοι φόβοι όλα!!απευθύνθηκα σε κάποιο γιατρό και μ έδωσε κάποια χάπια τα οποία εκοψα...δε ξέρω αν ένας ψυχολόγος είναι αρκετός...