ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν στη σχετικά σύντομη ζωή μου (θα γίνω 19 γαρ) απωθούσα τις σκέψεις περί σχέσεων και έλεγα πάντα στον εαυτό μου πως είμαι ολόκληρη ήδη και δεν χρειάζεται να βρω κανένα «άλλο μου μισό». Παρολαυτα όσο ωριμάζω αναρωτιέμαι πως θα ήταν να έβρισκα κάποιον που η σχέση μαζί του θα ήταν καλύτερη απο το να είμαι μόνη μου. Δεν θα ήθελα να κάνω ποτε σχέση για να κάνω, αντίθετα ονειρεύομαι να πέσω κατα τύχη πάνω σε κάποιον που θα αξίζει, χωρίς προσπάθεια, παιχνίδια εντυπωσιασμού και κατάκτησης. Είμαι αντικειμενικά όμορφη, εξωστρεφής στις παρέες μου αλλα δεν έχω ιδέα σχετικά με το πως να γίνομαι πομπός ή αποδέκτης φλερτ. Πιστεύετε πρέπει να συμβιβαστώ ή να κάνω υπομονή;