ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλασσικο θέμα συζήτησης με φίλους και συγγενείς. Εδώ και ένα χρόνο έχω μια σχέση απο απόσταση,Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Είχαμε χωρίσει μια φόρα,τον χώρισα γιατι πίστευα οτι ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, αλλα δεν πέρασαν πανω απο δυο βδομάδες και τα ξαναβρήκαμε, δεν ήθελα να τον χάσω,τον αγαπώ πολύ και δεν έχω κάνει μεγαλύτερη σχέση με άλλον. Ταιριάζουμε πάρα πολυ σαν άτομα και η αλήθεια είναι οτι θέλω να είμαι για πολύ καιρο μαζι του. Αλλα για να μην λεμε ψέμματα,δεν είναι τοσο ευκολο. Ολο το περα δωθε ,το μου λείπεις πότε θα σε δω, οι σχολές,τα προβλήματα, τα τηλέφωνα. Το οτι δεν μπορώ να τον αγκαλιάσω οποτε θέλω η ότι δεν τον έχω δίπλα μου σε όλα αυτα που ζω καθημερινα... Δεν λέω, με στηρίζει ψυχολογικά και ειναι πάντα δίπλα μου πνευματικά. Άλλα ως πότε θα συνεχιστεί αυτό το πέρα δώθε? θα το αντέξω? Είμαστε και οι δύο δεύτερο έτος και πολλοί μου είπαν ζήσε την ζωή σου, δεν αξίζει η σχέση απο απόσταση, χάνεις πολλά... Αλλά όσο ήμουν χωρισμένη σκεφτόμουν οτι δεν πρόκειται να βρώ κάτι ίδιο εδώ και σίγουρα δεν θέλω κάτι διαφορετικό. Θέλω αυτόν όμως ώρες ώρες δεν αντέχω αυτή τη κωλοαπόσταση, παλεύουν οι δυο πλευρές μεσα στο μυαλό μου..Ωρες ωρες μπερδεύομαι τοσο πολύ..