4.2.2014 | 22:50
σχέση εξ αποστάσεως
Η περίπτωσή μου δεν είναι πολύ άγνωστη: ήμουν με ένα παιδί σε σχέση εξ αποστάσεως τον οποίο είχα γνωρίσει όταν σπούδαζα στην Αγγλία. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα μου άρεσε και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: σιγά μη γυρίσει να κοιτάξει εμένα. Κι όμως το έκανε. Τον τελευταίο χρόνο των σπουδών μου, αρχίσαμε να μιλάμε και να ερχόμαστε πιο κοντά και συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο ήταν πολύ όμορφος, αλλά και έξυπνος, καλιεργημένος, ήξερε πράγματα και απ'ότι μου χε φανεί τότε εντάξει χαρακτήρας και ήρεμος (μέσα απ'τα δικά μου μάτια πάντα). Ο καιρός πέρασε , ήρθε το καλοκαίρι, γυρίσαμε και οι δυό Ελλάδα (μένουμε σε διαφορετικές πόλεις) και προσπαθήσαμε να έχουμε αυτό που λένε σχέση από απόσταση. Αυτό έγινε με το να πηγαίνω πότε εγώ στην πόλη του και πότε αυτός στη δική μου. Ήρθε ο χειμώνας, εγώ έφυγα στο εξωτερικό για να κάνω την πρακτική μου και αποφασίσαμε από κοινού να συνεχίσουμε αυτό που έχουμε και να έρθει να με επισκεφτεί κάποια στιγμή. Όταν ήρθε εγώ κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί ήταν πιο distant απ΄ότο συνήθως. Ένα βράδυ (δύο μέρες πριν φύγει) μου ανακοίνωσε ότι δεν του βγαίνει πλέον να κάνει σεξ μαζί μου. Εγώ πάγωσα. Και συνέχισε πως έχει κουραστεί απ'όλο αυτό, δεν θέλει σχέση και εν ολίγοις θέλει να ψαχτει και με άλλες κοπέλες και μάλιστα ότι έχει βρει την επόμενη.Κάπου εδώ θα έπρεπε να υπάρχει ένα αλλά, όπως υπάρχει συνήθως σ'αυτές τις ιστορίες τύπου: ναι αλλά με θέλει πίσω στη ζωή του , ναι αλλά με διεκδίκησε. μετά σκέφτομαι ότι πλέον δεν τον ελκύω ούτε ερωτικά και νοιώθω τελείως ξεφτίλα. Δεν έχω σε ποιον να το πω ακριβώς γι'αυτό το λόγο. Γιατί θα πρεπε να υπάρχει και το αλλά. Το θέμα είναι ότι για μένα ήταν τέλειος-τόσο απλά. Ήταν από τους ανθρώπους που τους βλέπεις και ξεχωρίζουν, όχι μόνο σε εμφάνιση, αλλά και σε χαρακτήρα. Και τώρα το θέμα είναι πως θα συνεχίσω, πως θα σταματήσω να συγκρίνω τους υπόλοιπους με κείνον χωρίς να τους βγάζω μείον. Είμαι 22 χρονών και οι περισσότεροι έχουν κάτι σοβαρό στη ζωή τους ρε παιδιά. Ίσως αυτό να ακούγεται πολύ γυναικείο , αλλά έτσι αισθάνομαι