ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγαινω με ενα παιδι εδω και εναν μήνα,αυτός ειναι 30 χρονών. Μου έχει μιλήσει,μου έχει ανοιχτεί αρκετά ,μου έχει πει ποια προβληματα τον απασχολούν αλλα δεν ξερω πως να τον βοηθησω. Για αρχή το μεγαλύτερο πρόβλημα που τον απασχλεί είναι το οικονομικό .Ο αδερφός του άνοιξε ενα μαγαζί ,ο φίλος μου του δάνεισε ενα μεγάλο ποσό και μπήκε μέσα γιατι το μαγαζί δεν πήγε όπως το περίμεναν. Πέρα απο αυτό επειδη ολα τα χρόνια κάνει βαριές δουλειές ,τον έχει πιάσει το γονατό του εδω και εναν χρόνο και 4 μήνες τώρα δεν δουλεύει ,ειναι άνεργος. Σπίτι δεν έχει ,τον φιλοξενούσε η θεία του τωρα το καλοκαιρι. Αμάξι δεν έχει ,το μηχανάκι που είχε το πούλησε ο αδερφος του . Αυτο που έχει όμως είναι πολλούς φίλους,τους οποίους νομίζω πως τους έχει κάνει πέρα.Αισθάνεται μόνος του,αισθάνεται οτι είναι το παιδί για όλες τις δουλειές ,έχει νευριάσει και με τα αδέρφια του και εγω δεν είμαι κοντά του για να τον βοηθήσω.Επομένως μένει μόνος του όλη μέρα στο σπιτι, τα σκέφτεται ολα αυτά βουρκώνει ,κλαίει,θυμώνει και περα απο αυτό δημιουργεί προβλήματα και στη σχέση. Του λεω οτι θα βγω και βλεπω οτι τσιτώνει. Δεν μου έχει εμπιστοσύνη ,ζηλεύει, θέλει να μιλαμε πολλες φορες την ημέρα στο τηλέφωνο ακόμα και οταν ειμαι με τους φιλους μου. Δεν ξερω τι να κάνω για να τον βοηθήσω... Αν του ζητησω να χωρισουμε το ξερω οτι θα τον διαλυσω στη φαση που ειναι ,θελω να τον στηριξω αλλα πως? Πως να του δωσω τη δυναμη να σηκωθει?