ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρισα απο εναν ανθρωπο με ναρκισσιστικη διαταραχη. Φυσικα και δεν το ηξερα απο την αρχη. Δεν θελω να πω λεπτομερειες... Θελω μονο να εξομολογηθω. Ουτε με ενδιαφερει να εξηγηθω πως γνωριζω ότι ειναι ετσι. Δεν ειμαι γιατρος αλλα ναι το γνωριζω πλεον.Δεν θα πω τι μου ειπε, τι μου ελεγε, τι εκανε και τι εκανα. Ενα ξερω. Οτι μπηκε πρωτα μεσα στο σπιτι μου, μεσα στην οικογενεια μου ενω ημασταν φιλοι. Ηξερε ενα σοβαρο προβλημα του σπιτιου μου και εκμεταλλευτηκε αυτην την αδυναμια μου.Εκανε μια σχεση rebound μαζι μου, την επιδιωξε εκεινος με βαση τις δικες μου αναγκες για μια καλη σχεση, για μια οικογενεια στο μελλον, μονο και μονο για να με διαλυσει στο τελος.. .Κοντεψα να χασω το μυαλο μου. Μου ρουφηξε ολη την ενεργεια που ειχα. Μπηκα σε αυτη τη σχεση μετα απο καποια χρονια εκτος σχεσεων και ειχα μεσα μου ηρεμησει, ειχα πολλα και ωραια πραγματα για να ερθει ενας ανθρωπος διαταραγμενος και να παιξει μαζι μου....Πραγματικα θα προτιμουσα μια χαλαρη σχεση παρα το να μου δειξει καποιος ψευτικες προσδοκιες και θελω μονο και μονο για να εξυπηρετησει δικους του σκοπους.Ευτυχως που οι αντιστασεις μου ηταν μεγαλες. Αρρωστησα για λιγο. Παγωσε το συναισθημα μου, κοντεψα να χασω τη λογικη μου με την αντιφατική του συμπεριφορα.... Καθε φορα ελεγα, μηπως εγω δεν κανω κατι καλα; μηπως θελει κι αλλη αγαπη; κι αλλο εκεινο ή το αλλο... και με καθε κι αλλο που εδινα όλο και περισσοτερο εχανα......Θα προτιμουσα να πηδιομασταν παρα να μπει στο σπιτι μου και να παιξει τετοιο βρωμικο παιχνιδι.Δεν απαιτησα απο κανεναν μια σοβαρη σχεση αν δεν μπορει να τη δωσει. Αλλα αν δεν μπορει να σταθει καποιος σε μια σχεση να μεινει απ εξω απο την οικογενεια μου. Να κανει τη συμφωνια μαζι μου.Ευτυχως κρατησε μονο 6 μηνες. Ομως νιωθω απογοητευση. Ημουν τοσο ετοιμη και ανοιχτη να αγαπησω, να φτιαξω μια υγιης σχεση μετα απο 4 χρονια που χωρισα απο μια κακη εμπειρια και τωρα αυτο...........Στο διαολο, ποτε μου δεν ειχα τοσο θυμο. Μπορει να εχω κανει κι εγω τις μαλακιες μου σε αυτη τη ζωή, να μη ταιριαξα, να μη φερθηκα καλα, να πληγωσα η οτιδηποτε, αλλα αυτο το πραγμα ηταν σαν ενας διαστρεβλωτικος φακος. Η πραγματικοτητα παντα ηταν διαστρεβλωμενη μαζι του.Καθε φορα που απομακρυνόμουν ηταν σαν να καθαριζε το μυαλο μου. Τι περιεργο... Νομιζα οτι ημουν εξυπνη και πιαστηκα κοροιδο.Στο τελος, σε μια απο τις χειριστικες του συμπεριφορες, μιλησα με τη μητερα του και ενα φιλικο του προσωπο. Κι εκεινοι ανησυχουσαν. Με ολους τελικα τα εχει βαλει αυτος ο ανθρωπος, μονο τον εαυτο του στον καθρεφτη δεν εχει κοιταξει...Το χειροτερο δεν ειναι να μην λειτουργησει μια σχεση. Αλλα να συνειδητοποιησεις οτι καποιος σε χρησιμοποιησε σαν εργαλειο. Και μονο ετσι σε εβλεπε. Οτι υποσταση ως ανθρωπος δεν ειχες για αυτον.Εμαθα απο το φιλικο του προσωπο οτι σε ολες σχεδον τις σχεσεις του απαιτουσε η προσδοκουσε τα ιδια πραγματα. Ηθελε να κανει πχ ενα παιδι, ηθελε να το κανει νεος οχι πολυ μεγαλος ελεγε. Δεν ηθελε ΜΑΖΙ ΜΟΥ. Εκεινος ηθελε απλα. Οποτε εγω ημουν μια παραγωγικη μηχανη. Καθε γυναικα που ειχε ηθελε να της βαζει στις δουλειες του για να αποκομιζει οφέλη. Το ιδιο και εμενα... Με πιεζε τοσο λες και μονο γι αυτο συνδεθηκε μαζι μου. Κι οταν ελεγα οτι οκ, δεν αποκλειεται αλλα μην με πιεζεις, τωρα δεν το θελω, θελω πρωτα να λειτουργησουμε ως ζευγαρι, νευριαζε...Και αλλα πολλα... και αλλα και αλλα...Συναισθηματικη αποσταση και η αγαπη μονο στα λογια. Πρωτα θα σε πονουσε με την αδιαφορια του και μετα θα σου εδινε λιγα ψιχουλα αγαπης.Ποσα ψεαματα μπορει να μου εχει πει αιυτος ο ανθρωπος δεν ξερω; Οταν τελειωνει μια σχεση λες οκ εκανα αυτη τη μαλακια, λεει και ο αλλος την πλευρα του αλλα εδω....... Δεν μπορω να το περιγραψω και ειναι τοσο περιεργο και για εμενα που δεν μπορω.Απλα δεν μπορεις να βγαλεις ακρη με εναν τετοιο ανθρωπο που ειναι διαταραγμενος. Δεν υπαρχει ουτε μια λογικη απαντηση. Ουτε μια ξεκαθαρη. Τιποτα δεν ειναι ξεκαθαρο. Δεν ξεριες ουτε τι εχεις την ωρα που το ζεις, ουτε τι ειχες και μετα που τελειωσε...Μπορει να ηταν λιγος ο καιρος ομως με επηρρεασε διοτι στην ηλικια μου ηταν το τελευταιο που ηθελα... Πως μου ετυχε αυτο που δεν ηθελα με τιποτα;Φοβαμαι οτι δεν θα μπορω να εμπιστευθω ανθρωπο. Εκει που ειχα λυσει μεσα μου τα πραγματα ηρθε ενας και μου τα εκανε κουβαρι. Νιωθω πως φοβαμαι να γνωρισω ανθρωπο και να νιωσω. Με εφτασε σε σημειο που ενιωθα μουδιασμα. Ενα τιποτα. Πραδοξο για μενα που εσωτερικα ειμαι ενα ευαισθητο ατομο. Πώς θα εμπιστευτω τους ανθρωπους τωρα;Θελω μια υγιη σχεση. Επικοινωνια, μοιρασμα. Αγαπη ακομα και στη διαφωνια. Ποιος ειπε οτι δεν ειναι καλες οι διαφωνιες; Η κακια και η αδιαφορια πονουν... Το ψεμα και ο χειρισμος...Τωρα που εχω παρει αποσταση πλεον τα βλεπω ολο και πιο καθαρα. Και λυπαμαι. Λυπαμαι τον εαυτο μου πώς αφησα να μπλεχτω ετσι; Πως δεν το καταλαβα νωριτερα; Ενιωθα οτι κατι δεν παει καλα, γιατι δεν ακουσα τη φωνη που ουρλιαζε μεσα μου; Γιατι... γιατι παρ ολα αυτα αυτοι οι ανθρωποι ειναι γοητευτικοι. Εχουν ενα χαμογελο γλυκό και δειχνουν ότι προσφερουν. Ομως ναι εινα προσωπειο. Ειναι χωρις βαθος αληθινό και δεν μπορεις να το διαπιστωσεις αν δεν προσπαθησεις να βουτηξεις ωστε να πεσεις στο κενό που εχουν μεσα τους και να σκασεις στον πατο με το κεφαλι. Πρεπει να βουτηξεις για να το διαπιστωσεις οταν δεν εχεις ξανακανει με τετοιο τυπο ανθρωπου.Τωρα ξερω. Ομως ριζωσε ο φοβος μου μεσα μου. Πως αν θα γνωρισω καποιον θα φοβαμαι ποιον σκοτεινο εαυτο κρυβει; Δεν μπορω ετσι...Πως θα ελευθερωθω απο αυτον τον φοβο;