ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πώς αρχίζει κανείς; πώς αρχίζει κανείς να βάζει στη σειρά τις σκέψεις του; πρέπει να τις μελετήσει, να τις ζαλίσει, να τις πειθαρχήσει; ή απλά να τις αφήσει απαλά στο φάσμα της πραγματικότητας, να πέσουν σαν το χιόνι, ακατέργαστες, αγνές, ωμές; είναι δύσκολο και ταυτόχρονα κάτι που έρχεται σαν φυσική συνέχεια. μετά από κάποιο ερέθισμα, που είναι σαν να τραβά ένα μικρό μοχλό εκεί μέσα στο μυαλό, που πυροδοτεί μια σειρά από ακαθόριστες αλλά απολύτως, μαθηματικά συγκεκριμένες διαδικασίες, αυτές που παράγουν τη σκέψη.και είμαστε ευγνώμονες γι'αυτό. γιατί είναι το μόνο μας καταφύγιο, το μόνο που κανείς δεν μπορεί να μας απαγορέψει να κάνουμε. και όταν όλα μπορεί να διαλυθούν, αυτό μπορεί να μας σώσει. είναι βέβαια και απρόβλεπτο, ένα εργαλείο κομψό και ισχυρό με δύο πρόσωπα.πολλοί κουρασμένοι θέλουν να απαλλαχτούν από αυτό για λίγο. είναι ένα βαρύ φορτίο για κάποιους, αφού μία από τις πρώτες του ύλες είναι η μνήμη. η μνήμη επίσης, σαν μητέρα της σκέψης, αν και πιο παλιά και γερασμένη, της μοιάζει, έχει κι αυτή δυο πρόσωπα, το ίδιο ισχυρά.και καμιά φορά μπορεί να είναι το μόνο που πραγματικά μας ανήκει.