7.6.2014 | 15:32
Σιχαμένες φιλίες - σιχαμένοι άνθρωποι
Πρόσφατα διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για "τοξικούς ανθρώπους", "ανθρώπους βαμπίρ" οι οποίοι συχνά μπαίνουν στις ζωές μας, μας ρουφούν όλο το "αίμα" και τη θετική ενέργεια και το κάνουν όχι μόνο επίτηδες αλλά και επειδή το θεωρούν ΣΩΣΤΟ. Άκουγα ιστορίες από παλιά, από το πως ήταν οι άνθρωποι κάποτε, κι ενώ είμαι σίγουρη ότι οι αρχές και οι αξίες δεν άλλαξαν, έχουν παραμείνει ίδιες, τι είναι αυτό που αλλάζει και κάνει τους ανθρώπους του σήμερα να μιλάνε για ΣΩΣΤΟ τη στιγμή που κάνουν όλα αυτά που ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ είναι εσφαλμένο; Γιατί να θεωρείται σήμερα σωστό να είναι κανείς αδιάκριτος παρεμβαίνοντας στην ιδιωτική ζωή του άλλου, αυτός που (χωρίς να σεβεται μία χρόνια φιλία) αραδιάζει του κόσμου τα βλακώδη ψέμματα και εκμεταλλεύεται τη καλοσύνη και το φιλότιμο του φίλου του (ακόμη και χρηματικά σε πολλές περιπτώσεις) καθώς και να κοιτάει μόνο την πάρτη του λες και δεν υπάρχει άλλος σ αυτόν τον πλανήτη;Τέρμα τα λόγια, για μένα είναι και θα είναι σιχαμένοι άνθρωποι. Τέρμα η ανέχεια, από εδώ και πέρα ούτε μαλαγανιές ούτε πονηριές, ο καθένας θα παίρνει ό,τι του αξίζει! Σιχαμένοι άνθρωποι!