ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τα 12 μου πασχω απο συνδρομο υπερυδρωσιας ακρων. Για οποιον δεν ξερει τι ειναι, οι παλαμες και τα πελματα μου ειναι συνεχως ιδρωμενα. Ναι, οπως ολοι, οι μισοι θα πειτε ''και μενα ιδρωνουν τα χερια μου οταν αγχωνομαι, αραξε''. Ναι, μονο που τα δικα μου ιδρωνουν παντα και συνεχεια. Μακαρι να μπορουσαν να καταλαβουν ολοι ποσο ενοχλητικο και επιβαρυντικο ειναι. Και ομως, ενα πραγμα που φαινεται ασημαντο και μικρο μπορει να προκαλεσει μεγαλα προβληματα στην ζωη σου. Δεν μπορω να γραψω, παρατησα το σχεδιο και την γραφιστικη επειδη δεν μπορουσα να αγγιξω χαρτι. Ουτε μπορω να αγγιξω κανεναν. Φανταστειτε με απλα να ανεβαινω στην εξεδρα να παρω απολυτηριο, και αναγκαστικα να πρεπει να δωσω το χερι στον υπευθηνο, ο οποιος μολις με αγγιξει, παγωνει, κανει μια γκριματσα αηδιας, και συνεχιζει με ενα αμηχανο χαμογελο. Και ολοι οι θεατες αναρωτιουνται τι γινεται εκει πανω. Εε, για ενα εσωστρεφες ατομο σαν και μενα, αυτο με εκανε να θελω να πυροβοληθω εκεινη την στιγμη. Οπως και οποιοσδηποτε αλλος παει να μου πιασει το χερι, λεει ''Ιου τι εχουν τα χερια σου''Ουτε το γραψιμο δεν ειναι ευχαριστη διαδικασια. Φετος εδωσα πανελληνιες, ο ιδρωτας εσταζε στον καρπο μου, και η συγκεντρωση εφευγε συννεφο, αφου προσπαθουσα πιο πολυ να μην σκισω το χαρτι αντι να συγκεντρωθω στο γραψιμο. Και για οσους μου ασκουσαν ψυχολογικο bullying λεγοντας πως ειμαι βρωμιαρα και σιχαμενη, κανοντας με να νιωθω κυριολεκτικα απαισια, θα ηθελα να πω ενα μεγαλο ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ. Και ξερετε τι? Τωρα εχω καποιον που κυριολεκτικα λατρευει τα χερακια μου, που θελει συνεχως να τον χαιδευω και μου λεει ποσο ιδιαιτερα και υπεροχα ειναι. Σε ευχαριστω γλυκο μου που δεν με θεωρεις και εσυ σιχαμενη, σε ευχαριστω.